The last man stand วิบัติ 2026 เล่มที่ 5 ตอนที่ 29

กองพันที่8 เสิ่นหยาง 

พฤษจิกายน ค.ศ.2024

ห้องควบคุมการสื่อสารในกองพันที่ 8 ตึก System Operation ในห้องปฏิบัติการ เหล่าทหารกำลังจ้องมองจอภาพด้วยความสนใจ นายพลห่าวอู๋และหวังฉวนนั่งคุยกันในห้องทำงาน

ภาพจากมุมสูง เหนือค่ายฝึกทหารรัฐแห่งสันติภาพ อิหร่าน เมืองบันดาร์ อับบาส ปราการชายแดนริมทะเล เครื่องบินรบจอดเป็นระเบียบรอคอยคำสั่งอย่างสงบ กองกำลังรถถังจอดเตรียมพร้อมเรียงราย กองทหารนับล้านนาย ซ้อมวิ่งรอบค่าย

ห่าวอู๋ชี้นิ้วไปที่จอ... 

“เรามัวไปยึดออสเตรเลีย เผลอแปปเดียว ไอ้พวกนี้รวมตัวเป็นรัฐใหม่ มันรวมตัวกันยึดตั้งแต่ภาคกลางทวีปขึ้นเหนือ ไปรวมกับตะวันออกกลางมาจนถึงคาซัคสถาน” นายพลห่าวอู๋รายงาน 

หวังฉวนยิ้มอารมณ์ดี....         

“ไม่เป็นไรหรอกท่านนายพล! ดูผลของซีชานวันนี้ก่อน”

“ถ้าเขาเข้าไปได้ เราจะยึดทั้งหมดคืนได้ไม่เกิน 1 ปี โดยไม่ต้องเสียทหาร แม้แต่คนเดียว” เขายิ้มดวงตาแข็งกร้าวมองจอภาพอย่างพอใจ

เสียงวิทยุสื่อสารดัง...             

“ดราก้อน1 เรียกฐาน! ดราก้อน1 เรียกฐาน!” เสียงของซีชานเรียกมา ทหารในห้องหยิบวิทยุตอบกลับ             

“ฐานทราบ! เปลี่ยน!” 

“ดราก้อน1! พร้อมปฏิบัติการ เปลี่ยน!”

“พรึบ!พรึบ!” ทุกคนขยับตัว พร้อมใจกันจ้องไปบนจอ             

“ลงมือได้!”             

ภาพบนจอเป็นเพียงภาพสีน้ำตาลสลับเขียว แยกไม่ออก มองไม่ชัด หวังฉวนขยับแว่นสายตาเพ่งสายตามอง...              

“ผมไม่เห็นอะไรเลย เขาอยู่ตรงไหน?”

ภาพเคลื่อนไหวผ่านสายตาจากมุมสูง มองเห็นเพียงภูเขาสูงและทะเลทราย สักพักก็เห็นชายสิบคนในชุด วิงสูท ดิ่งพสุธาร่อนลงไป             

“นั่นไง มาแล้ว” นายพลห่าวอู่ ยิ้มกว้างที่เห็นลูกน้องคนสนิท กางแขนบินเล่นลมเหมือนนกบนท้องฟ้า

ภาพบนจอทหารทั้งสิบนาย กำลังเคลื่อนที่ไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว ร่อนลงต่ำเข้าหุบเหว ช่องแคบ ลำธาร ภายในรอยแยกของแผ่นดิน ภาพค่อย ๆ เริ่มชัดมากขึ้น

ทั้งสิบคนบินผ่านช่องเขาแคบของภูเขา หลบแง่งหิน ผ่านสายตาแวบ ๆ ทะลุออกมาด้านนอกเป็นลานกว้างของทะเลทราย กำแพงสี่เหลี่ยมใหญ่สีทรายวล้อมเหมือนคอกกลางทะเลทราย

พวกเขาร่อนไปยังอาคารหลักและโรงจอดยานพาหนะ ทันทีที่เข้าบินเข้าไปใกล้กำแพง...             

“หวอ!หวอ!หวอ!!” เสียงไซเรนเตือนดังขึ้น ไฟแดงบนยอดหอคอยกะพริบ ฝูงทหารภายในค่าย ต่างวิ่งกันออกมาเข้าประจำที่ของตน ชุลมุนวุ่นวาย

“ตรึ่ด!...ดดดด!” ปืนกลจากหอคอยยิงต้อนรับ ชายทั้งสิบที่พุ่งตรงไปหา       

“ตรึ่ด!...ดดดด!” ทั้งกลุ่มบินร่อน แยกซ้าย - ขวา   

ซีชานบินมุ่งตรงผ่านหอคอย เสียงปืนจากด้านล่างยิงขึ้นมาดังลั่น  ภาพบนจอยังไม่หยุดเคลื่อนไหว ภาพตัดไปมาจากกล้องติดตามตัวทหารทั้งสิบคน

“เวียนหัวจัง” หวังฉวนขยี้ตา

“ผมส่งหน่วยล่าสังหารของเราออกตามล่ายอร์นแล้ว และให้ทางExon service ไปจัดการกับผู้หญิงเกิดความผิดพลาด ไม่ได้นกหวีดกลับมาสักอัน แต่ก็เก็บยอร์นได้แล้ว” ห่าวอู๋สีหน้าเปลี่ยนหลังรายงาน

“ไม่น่าพลาด!” หวังฉวนเม้มปากสายตาน่าอึดอัด...              

“คุณส่งคนไปตามล่าต่อแล้วหรือยัง? ปล่อยให้ตัวร้ายสุดหลุดมือซะด้วย ตอนนี้จูยอนอยู่ที่ไหน?”

“Exon service แจ้งว่า คนของเขาเสียชีวิตทั้งหมด ไม่ได้นกหวีดและจับจูยอนไม่ได้ ผมส่งคนติดตามอยู่ครับ ตอนนี้ยังไม่เจอตัว” นายพลห่าวอู๋เสียงอ่อยลง

“ไม่เป็นไร โลกอยู่ในกำมือของเราแล้ว เธอหนีไม่พ้นหรอก” สายตาของเขายังมองไปที่จออย่างลุ้นระทึก ซีชานและพวกอีก 2 คนบินโฉบหลอกล่อทหารวิ่งตามยิงกันเป็นพรวน                         

ซีชานและเพื่อนลอยตัวลงไปยืนบนหลังคาอาคารจอดเครื่องบินขับไล่ เขายกมือขึ้นเหนือศีรษะ ผายมือไปข้างหน้าในลักษณะแบมือเป็นสัญญาณให้หยุด สักพักเหล่าทหารด้านล่างก็หยุดยิง              

ผู้บัญชาการกองทัพในชุดเขียวหมวกแดง ตัวผอมสูงหนวดเครายาว ดวงตาเขียวลึกคล้ำ ก้าวเดินนำหน้า เหล่ากลุ่มทหารที่วิ่งไล่ตามเมื่อสักครู่ เข้ามายืนตั้งแถวเตรียมพร้อมยิง เขายกมือห้ามทหารแล้วเดินเข้าไปแหงนหน้าเจรจา  

นายพลห่าวอู๋จ้องมองจอภาพ ลุ้นเสียงดัง.... 

“ซีชานดึงเวลาไว้ก่อน รอนักข่าวมาก่อน” เขาเดินวนพูดกับจอภาพ 

“หวอ!หวอ!หวอ!” เสียงหวอเตือนภัยในค่ายค่อย ๆ ดับลง แสงไฟแวบวับจากรถยนต์แล่นเข้ามาจอดเรียงหน้าอาคารจอดเครื่องบิน เหล่านักข่าวสายทหารชายหญิง แบกกล้องถือไมโครโฟนวิ่งหน้าตั้งเข้ามา 

นายทหารยกมือ...           

“ผมพันโท ซาฟาอี อับดุลลาฮี ผู้บัญชาการกองทัพ บันดาร์ อับบาส ขอถามว่า ท่านเป็นใคร ต้องการอะไร? ถึงบุกเข้ามาเช่นนี้โดยไม่แจ้งล่วงหน้า” นายทหารตัวสูงใหญ่ตะโกนเสียงดัง แต่ไม่มีเสียงตอบจากด้านบน

“คลึกคลึก!” กองทหารโพกหัว นับหมื่นทยอยวิ่งรายล้อมเข้ามาฟังการเจรจา

นักข่าวสาวสวย ตาคมผมยาวแหวกฝูงชนเข้ามายื่นไมค์...         

“อันวา รีเบคก้า!จากอัลจาซีร่า คุณชื่ออะไร มาจากไหนคะ?” กล้องจับไปที่ใบหน้าสาวสวย นักข่าวสาวในชุดเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนเข้ม

ซีชานโบกมือ...             

“ไฮทุกท่าน! ผม...พันโท ลู่ ซีชาน จากกองทัพปลดแอกประชาชนจีน รายงานตัวครับ” เขาเงยหน้ายืดอกทำความเคารพ แล้วชี้นิ้วไปด้านขวา...

“ท่านผู้บัญชาการ! สั่งคนของท่านให้ลงมาก่อน”เขาชี้ไปที่แท็งก์น้ำ ทหารสไนเปอร์คอยซุ่มยิง

ผู้บัญชาการเอียงคอ สั่งไปทางวิทยุสื่อสารที่ปกเสื้อของตัวเอง 

ซีชานตะโกน...             

“ก่อนอื่น ขอแสดงความยินดีที่สามารถรวบรวมแผ่นดินสร้างรัฐศาสนาขึ้นมา ขจัดศัตรูเก่าแก่ออกไปได้” เสียงของเขาดังก้อง             

“ขอบคุณ! แต่ว่า คุณมีข้อเสนออะไร? กองทัพจีนส่งคุณมาเจรจาเรื่องอะไร?” ผู้บัญชาการตะโกนขึ้นไป

“ใจเย็นครับ ผู้บัญชาการ” ซีชานตอบแล้วเงยหน้ามองภายในค่าย ความเคลื่อนไหวอย่างเป็นระบบของทหารกำลังคืบคลานข้ามกองซากศพ Soulless ที่เกะกะเป็นอุปสรรค            

“ลงมาดื่มน้ำนั่งคุยกันสบาย ๆ ในห้องดีกว่า ผมสัญญาว่า จะไม่จับตัวคุณ” เขาเชิญอย่างสุภาพ             

“ขอบคุณครับท่าน แต่ผมไม่รบกวน” เขามองนิ่งลงไป ทหารเต็มพรึ่ดพร้อมยิง             

“คุณมีอะไรจะเสนอ ว่ามาเลยครับ” ผู้บัญชาการตะโกนบอก

“ผมมีวิธีรักษา Dead man walkingให้กลับมาเป็นมนุษย์ คุณสนใจหรือเปล่า?” เขาตะโกนลงไป

ผู้บัญชาการ ซาฟาอี อับดุลลาฮี หรี่ตามอง กลุ่มนักข่าวขยับไปประชิดถาม

“น่าสนใจนะคะท่าน! จนป่านนี้ยังไม่มีใครรักษาได้เลย แต่ที่จีนกลับไม่มี Dead man walking พวกเขาต้องมีบางอย่างที่เราตามหาก็ได้” นักข่าวสาวจ้องหน้า

“ผมไม่มีอำนาจขนาดนั้น แต่ถ้าคุณจะบอกผมก็จะรับฟัง ถ้าอย่างไรแล้วจะเอาไปรายงานให้ผู้ใหญ่ทราบ” เขาแบ่งรับแบ่งสู้ 

ซีชานตะโกนลงมา             

“ทุกท่าน!!! รายละเอียดอยู่ในนี้ เพื่อความเอื้อเฟื้อ สำนักข่าวเตรียมถ่ายทอดสดให้ดูพร้อมกันทั่วประเทศเลยสิครับ” เขาชูลำโพงบลูทูธเล็ก ๆ ไว้ในมือ

“เราถ่ายอยู่” นักข่าวตะโกนสวนขึ้นไป ทุกสายตาจับจ้อง กล้องพร้อม

“มันคืออะไร?” ผบ.ตะโกนขึ้นไป

“วิธีการดูแล และรักษา ทุกคนสามารถฟังแล้วลงมือทำได้ทันที สนใจที่จะฟังไหมครับ?” เขาโยนมันลงไปที่พื้นทราย นายทหารเดินไปหยิบขึ้นมาพิจารณา แล้วหันไปหากลุ่มนักข่าว...

“พวกคุณเคยเห็นสิ่งนี้ไหม?”

“เยอะแยะไปครับท่าน ลำโพงบลูทูธขายกันเกลื่อนถนน ฮึฮึ!” นักข่าวชายหัวเราะดูแคลน

“เขาจะเปิดให้เราฟังจากไอ้นี่เหรอ?” ใครบางคนถามขึ้น

“ลองฟังดู! ถ้าไม่ใช่ เตรียมตัวจับมันลงมา” ผบ.หันไปกระซิบลูกน้อง แล้วหันแหงนคอตั้ง…

“เราจะฟัง”

“ด้วยความยินดี” ซีชานให้สัญญาณมือ ทหารจีนพุ่งจากยอดตึกเท ลำโพงนับร้อย ลงไปทั่วลานกว้างก่อนจะบินกลับประจำที่   

“อะไรของมันวะ?” ฝูงทหารโพกหัวกรูเข้ามาหยิบ พลิกไปมาด้วยความอยากรู้

ซีชานยืดอก ประกาศก้อง...

“ขอต้อนรับสู่โลกในฝัน One Dream!”

 “วี๊ด...ดด!” เสียงเล็กแหลมดังทั่วลาน

“Messiah! Messiah!” กลุ่มทหารโพกหัววิ่งกันพล่าน แย่งบลูธูทกันชุลมุนวุ่นวาย ปากร้องตะโกน...             

“Messiah! Messiah! Messiah! Messiah!” พวกเขาแบ่งกลุ่มกันวิ่งไล่ตาม เหมือนกำลังเล่นรักบี้ ในขณะเสียงนกหวีดดังต่อเนื่อง

ซีชานขยับตัว!             

“Messiah! มายืนรวมกันที่นี่”

เขาตะโกนสั่ง

“...........” ไม่มีผู้ใดหยุดหรือเดินเข้าหาเขาเลยแม้แต่คนเดียว               

กองพันที่ 8 ในห้องทำงาน...

“ปัง!” หวังฉวนตบโต๊ะชอบใจ

“ให้มันได้อย่างนี้สิวะ! ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า!” เขาคึกคัก สะใจกับภาพบนจอ....

“Tamer 30 ไม่รับคำสั่งจากซีชาน ดีเลยจะได้ไม่ต้องกังวล เริ่มแผนต่อไปได้เลย” เขายิ้มอย่างพึงพอใจ

“ครับท่าน!” ท่านนายพลหยิบวิทยุขึ้นสั่งการ

“ฐานเรียก ดรากอน 1! เปลี่ยน”

“ดรากอน 1 ทราบ เปลี่ยน!”

“เข้าปราสาทนาบีรา เอาบอลลูนและ Golden wave มาให้หมด”

“ครับท่าน!”

หวังฉวนยิ้มอารมณ์ดีตลอดเวลา

“ทหารของเราไม่พอใช้ ทหาร 5 กองร้อยนั้นไม่พอที่จะยึดโลก เราต้องการวัคซีนมาฉีดเพิ่มให้ทหาร เราต้องใช้พวกเขาไปตามเก็บ Golden wave ให้หน่วยอื่นทำภารกิจนี้ไม่ได้ ”

“เข้าใจครับท่าน!” นายพลห่าวอู๋ยืดอก

หวังฉวนฉุกคิดแล้ว หมุนตัวกลับมาอีกรอบ...            

“เรื่องนักวิทยาศาสตร์ว่ายังไง? คุณได้มือดีบ้างหรือยัง?” เขาจ้องหน้า นายพลห่าวอู๋ถึงกับหน้าถอดสี ถอนหายใจหนัก...

“ผมรับนักวิทยาศาสตร์ของจีน มาประจำการในห้องวิจัย แต่พวกเขายังหาวิธีทำวัคซีนแก้ไม่ได้ ผมจะตามหาทุกทางครับ” เขาก้มหน้า             

“WHOs ประกาศว่า นาตาลีติดเชื้อเสียชีวิตไปแล้ว จะไปหาคนเก่งแบบนั้นได้ที่ไหนกันนะ?” หวังฉวนพึมพำ นายพลเงยหน้า...

“มีข่าวจากชาวบ้านบอกว่า มีคนได้รับการฉีดวัคซีนป้องกันโควิด-19 ที่เมียนมา ผมคิดว่าจะส่งคนไปดู” เขาอ้อมแอ้มไม่แน่ใจ             

“จะรอถึงเมื่อไหร่กันล่ะท่านนายพล? ผมสยายปีกแล้ว หากคุณยังช้า จะตามคนอื่นไม่ทันนะ” เขาหันไปจ้องหน้า            

 “พอดีทางกองทัพบกมีแผนโจมตีเมียนมา ก็เลยยังทำอะไรได้ไม่เต็มที่ครับ กลัวว่า จะกวนน้ำให้ขุ่น” เขาอึกอัก             

“คุณรออะไร? ไปเลยสิ! ไปจับคนทำไมต้องใช้คนเยอะให้เสี่ยวปังไปก็ได้” หวังฉวนเลิกคิ้ว             

“นายพลเรือ! คอยจับตาพวกเราอยู่ครับ ผมก็ขยับตัวลำบากเหมือนกัน” เขาหนักใจ             

“นายพลเรือมีคุณธรรมเกินไป ผมกำลังหาทางปลดมันออกอยู่” เขากล่าวแล้วเดินออกไป

นายพลอ้วนเตี้ย ผู้รับใช้ที่ซื่อสัตย์ยืดอกส่งเจ้านายของตัวเอง ในสายตาของเขาเหนื่อยล้า ถอนหายใจแล้วทรุดนั่ง

สงครามระหว่างอเมริกากับจีนเกิดขึ้นในทุกสมรภูมิทั่วโลก ทหารจีนค่อย ๆ บุกยึดเงียบ ฝรั่งหัวทองกำลังจะสูญพันธ์ไปด้วย เรื่องเลวร้ายเกิดไปทั่วหัวระแหง ประชาชนล้มตายลงทุกวัน ผู้นำยังคงห่วงแต่เป้าหมายของตน ซ้ำเติมความยากลำบากให้กับทุกชีวิตและโยนความผิดให้ศัตรู