The last man stand วิบัติ 2026 เล่มที่ 2 ตอนที่ 3

แอนชุน มณฑลกุ้ยโจว
มุมมองสายตา จาง แอนนา

ตุลาคม ค.ศ.2020

ฉันขับรถตู้สีดำขนาดใหญ่ติดฟิล์มกรองแสงมืดสนิท แล่นฝ่าพายุด้วยความเร็วสูง โค้งถนนยาวไกลสุดตา ท้องฟ้าใสไร้เมฆหมอกดวงอาทิตย์โดดเดี่ยวส่องแสงจ้า ภายในรถติดตั้งคอมพิวเตอร์ติดผนังข้างรถ 6 เครื่องข้างละสามเครื่องทหาร 6 นาย  นั่งประจำที่ชิดซ้ายขวา อกเสื้อทหารติดเบอร์ 1-6 นับจากด้านขวาไปทางด้านหลัง 1-2-3 ฝั่งตรงข้าม 3เป็น 4แล้วก็5-6ตามลำดับมาทางด้านหน้า ซึ่งตำแหน่งที่นั่งจะตรงกับตัวเลขบนจอคอมฯ

ฝาปิดท้ายรถด้านหลังสุดเป็นจอภาพขนาดใหญ่แสดงแผนที่ ไฟดวงเล็กสีเขียว-แดงกระพริบระยิบระยับ เทคโนโลยีทางการทหารของจีนก็ไม่เป็นสองรองใคร

“ผู้กองครับ! สัญญาณโทรศัพท์อยู่คนละที่กับรถบรรทุกครับ” เสียงทหารหลังรถตะโกนบอก

ฉันมองผ่านกระจกในเก๋ง เขาก้มหน้ากดแป้นพิมพ์ ผู้กองเกาหลี่เทียนจากกองพันที่ 8 เสิ่นหยาง ปีนข้ามเบาะไปด้านหลัง      

“ไหนขอดูหน่อย?” เขาร้องถาม

จอโทรทัศน์ท้ายรถปรากฏภาพผู้หญิงสาวสองคนวิ่งหนีชายตัวโตที่กลางเมืองแอนชุน //ฉันแอบยิ้ม ดีเหลือเกินนะ หาง่ายดีจะได้ไม่ต้องเหนื่อย

“นี่เป้าหมายของเรา วิ่งหนีใครก็ไม่รู้?” ทหารเบอร์ 3 ชี้เลเซอร์ไปบนมอนิเตอร์ใหญ่ท้ายรถ ฉันรู้จักผู้หญิงคนนี้ดี เคยทำงานร่วมกันมา เคยรักกัน แต่ตอนหลังเกลียดยายนี่มาก ชอบโกหกและเห็นแก่ตัว

“สัญญาณโทรศัพท์หายไปตรงนี้ครับ แต่รถบรรทุกไปอยู่ที่นี่” เขาชี้ไปที่จอภาพหลังรถ

“รถบรรทุกวิ่งลงไปทางสิบสองปันนาครับ แต่สัญญาณโทรศัพท์ไปอยู่ที่ฉวีจิ่งแถวมณฑลยูนนาน คนละทิศกันเลยครับ” ทหารคนเดิมรายงาน

“เราน่าจะตามสัญญาณโทรศัพท์ไปจะดีกว่าครับ” ทหารเบอร์ 6 ออกความเห็น ทหารอีกนายร้องดังขึ้นมา...

“ดูนี่อีกครับผู้กอง! ผมว่ารถคันนี้อาจจะเกี่ยวข้องกับสองคนนั้นครับ” ทหารเบอร์ 1รายงานแล้วปล่อยภาพขึ้นจอใหญ่ด้านหลัง

ฉันมองผ่านกระจกมองหลัง…รถยนต์ BMW สีฟ้าโดนไล่ล่าในเมือง อย่างกับหนัง Fast and furious คนขับเก่งมากไม่ลดความเร็วเลย ทหารเบอร์ 1พูดต่อ...

“นี่ครับผู้กอง! ข่าวรถยนต์BMWสีฟ้า ตกเขาที่ป่าโบราณ ผมว่าทั้งสามเรื่องนี้เกี่ยวข้องกัน” เขาปัดหน้าจอคอม

ผู้กองเอียงคอแล้วสั่งการ...

“เช็คเว็ปไซด์สำนักข่าวท้องถิ่นสิ หาคลิปเพิ่ม ด่วน!”เขาเริ่มร้อนใจ สักพักทหารเบอร์1ก็เงยหน้า...

“น่าจะใช่แล้วล่ะครับผู้กอง ดูนี่สิ!” เขาส่งภาพขึ้นจอหลังรถ

เด็กหนุ่มตัวสูงใหญ่ เส้นผมสีดำชาวหน้าตาเหมือนชาวต่างชาติ กำลังต่อยท้องชายวัยรุ่นจีนร่างผอม เจ้าของรถสีฟ้าร่วงลงไปกองกับพื้น แล้วขับรถหนีไปเฉยเลย มันปล้นกันชัด ๆ

“สันนิษฐานว่า! เป็นการปล้นรถยนต์เอาไปเป็นยานพาหนะหลบหนีครับ” ทหารเบอร์ 1 รายงาน

ฉันเริ่มแปลกใจ ปรกตินาตาลีไม่มีเพื่อน ไอ้หมอนี่เป็นใครกัน? จากกันไม่นานมีผัวแล้วเหรอ?

“บริเวณที่รถตกลงไปนั้น เป็นเขตป่าโบราณและหมู่บ้านกลุ่มชาติพันธ์มู่เหลาเขตอนุรักษ์ชาติพันธ์ครับ” ทหารคนเดิมรายงานต่อ

“ทำไมชื่อป่าโบราณ คุณรู้มั้ย?” ผู้กองหันไปถามทหารที่นั่งข้างๆ

“ไม่ทราบครับ! รู้แต่ว่าเป็นเขตห้ามเข้าเด็ดขาดครับ สัญลักษณ์หัวกะโหลกไขว้นี่ไงครับท่าน” เขาชี้เลเซอร์ไปที่จอ ผู้กองพยักหน้ารับทราบแล้วปีนข้ามมานั่งข้างหน้าคู่กับฉัน

“แอนนาครับ! รู้จักกลุ่มชาติพันธ์มู่เหลารึป่าวครับ?” ผู้กองเกาหันมาถาม

“รู้จักค่ะ! ที่นั่นฉันเคยไปมาก่อน ทางเข้าออกสะดวกสบาย แต่ไกลจากจุดที่รถ BMW ตกมากเลยนะคะ แต่ถ้าจะเข้าป่าโบราณก็ต้องไปขึ้นเรือที่นั่น” ฉันหยิบหมากฝรั่งส่งให้ผู้กองหนุ่ม พูดมากปากเหม็นบุหรี่เหลือเกิน ผู้กองหนุ่มจากวงษ์เทวัญสำอางเกินกว่าจะคุมพลทหารออกรบ

“อ๋อ! อย่างนี้นี่เอง คุณสนิทกับเป้าหมายของเราใช่มั้ยครับ?” ผู้หมวดเคี้ยวหมากฝรั่งนั่งมองไปข้างหน้า ปากหอมขึ้นค่อยน่าคุยด้วยหน่อย

“ฉันเคยทำงานกับ ดร.นาตาลี” ฉันให้ความมั่นใจและรู้จักเด็กคนนี้ดีกว่าใคร เราเคยสนิทกันมาก แต่ฉันหมั่นไส้เธอ

“เธอเป็นคนยังไงครับ?” ผู้กองหนุ่มมองหน้าทำตาเชื่อม เขาเที่ยวมาหยอดฉันตลอด แต่ฉันไม่สน

“เธอเป็นคนเก่งและสวยมาก นิสัยค่อนข้างหยิ่ง ฉันไม่ชอบหน้าเธอสักเท่าไหร่ บางครั้งก็ดูเหมือนคนเอ๋อ ๆ ต๋อง ๆ บางทีก็หลุดดูบ๊อง ๆ ยังไงก็ไม่รู้” ฉันสาธยายสรรพคุณนาตาลีให้เขาฟัง

ฉันเคยเป็นเพื่อนสนิทกับเธอมาก่อน แต่เรามาแตกกันเรื่องวัคซีน ฉันต้องการเอาไปให้เจ้านายแต่เธอไม่ยอม             

“คำสั่งให้จับเป็น ต้องเอาตัวเธอกลับไปให้ได้ ท่านนายพลกำชับมาและให้ลับสุดยอดห้ามแพร่งพราย จะติดต่อกับตำรวจท้องที่ตรง ๆไม่ได้ อย่างไรก็ต้องรบกวนผู้หมวดด้วยนะครับ” เขาจ้องแววตาประกาย มองมาที่หน้าอกของฉัน เขาแค่เป็นหนึ่งในคนที่เข้ามาจีบที่ฉันไม่ถูกใจเอามาก ๆ               

“ก็คงไม่ยากสำหรับท่านหรอกค่ะ ผู้กอง! จับผู้หญิงคนเดียวมากันตั้ง 7 คน” ฉันพูดแล้วยิ้มเยาะ ช่างกล้าหาญเหลือเกินขนลูกน้องมาเพียบ //นี่หรือนักรบ//

“ก็มันเป็นทีมนี่คุณ ภารกิจจับเป็น มันต้องมาหลายคนสิ” ผู้กองหนุ่มสะดุดอารมณ์

“ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่คะ” ฉันไม่ใส่ใจ ตั้งใจขับรถดีกว่า ไม่ชอบหน้าไอ้หมอนี่เลย

“คุณจะรังเกียจผมไปถึงไหน?”เขาหันมาถาม สายตาไม่สบอารมณ์

“ถึงที่สุดค่ะ” ฉันยังกวนไม่เลิก ไม่ยอมหรอก          

“ผมคุยกับป๊าแล้วนะ ท่านอยากได้ผมเป็นลูกเขย” เขายิ้มมุมปากทำตาเจ้าเล่ห์กรุ้มกริ่ม

ฉันเบื่อเขามาก แต่ก็ต้องเก็บอาการเพราะเขาเป็นคนดูแลคุณพ่อของฉัน หลังจากที่ฉันเข้าร่วมผลิตวัคซีน กองทัพก็จัดบ้านและทหารรับใช้มาให้ มองเผิน ๆ อาจจะดูดี แต่จริง ๆ แล้วเหมือนจับเป็นตัวประกันด้วย ฉันยอมทำทุกอย่างเพื่อท่าน แม้ต้องทำในสิ่งชั่วร้ายก็ตาม            

“ฉันคิดไม่ออกเลยว่า คุณมีอะไรดี ป่ะป๊าถึงอยากได้คุณเป็นลูกเขย แต่สำหรับฉัน ฝันไปเถอะ! ” ฉันไม่สนใจผู้ชายคนนี้แม้แต่น้อย

“ท่านไม่ค่อยสบายน่ะ ก่อนเดินทางมาท่านอาการไม่ดี” พอเขาบอก ฉันก็ใจหายวาบชีวิตที่ต้องทนอยู่ทุกวันนี้ก็เพื่อท่าน ฉันอยู่กับคุณพ่อมาสองคนตั้งแต่เด็ก ท่านคือทุกอย่างของฉัน         

“ท่านเป็นอะไรมากหรือเปล่า?” ฉันกังวลใจขึ้นมา ฉันก็งานยุ่งจนไม่ได้แวะไปเยี่ยมท่านเลย

“ผมสั่งหมอให้เข้าตรวจอาการแล้ว ท่านบ่นปวดท้อง” เขาบอกสีหน้าเรียบเฉย แต่ฉันร้อนใจคนแก่ ปวดท้องน่ากลัวจะตาย         

“ภารกิจนี้ใช้เวลากี่วันคะ?”ฉันถามเพราะเขาเป็นคนรับผิดชอบ ฉันมาแค่ชี้เป้าเท่านั้น จะได้รีบจบงานกลับบ้าน นาตาลีจัดการไม่ยากหรอก / ยัยเด็กนรกเอ๊ย! จะสร้างปัญหาให้ฉันไปถึงไหนกัน         

“ทีแรกกะว่าวันเดียวเสร็จ สงสัยต้องเป็นสามวันแล้วล่ะ งานนี้คงไม่ง่ายซะแล้ว เป้าหมายดันหลงเข้าไปในป่าโบราณคงต้องใช้เวลาตามหา” เขาทำหน้าเครียด

“รีบปิดจ๊อบก็ดี จะได้รีบกลับ ฉันเป็นห่วงป๊า” ฉันกังวลใจมากอยากกลับบ้านจังเลย เป็นห่วงชายผู้เป็นซูเปอร์แมนของฉัน ท่านเป็นคนขับรถเมื่อเข้าโรงเรียน เป็นกุ๊กเมื่อฉันหิว เป็นหมอเมื่อฉันไม่สบาย เป็นฮีโร่ทุกครั้งที่ฉันมีเรื่อง วันนี้เขาเป็นดวงใจของฉัน         

“ผู้กองครับ! เราไม่รู้เลยว่าเป้าหมายยังมีชีวิตอยู่หรือเปล่า?” เสียงทหารด้านหลังมาขัดจังหวะ

“พอไปถึงคุณเอาโดรนไปส่องตรงจุดที่รถยนต์ตกลงไปก่อนเลยนะ ถ้าเจอศพก็จบงาน ผู้หมวดรีบไปให้ถึงจุดที่รถตกไว ๆ กันดีกว่า” เขาหันมาบอก

นาตาลีรออีกหน่อย ฉันจะลากคอเธอกลับไปกองพันเอง คิดแล้วก็เบื่อระอา เมื่อไหร่ยายเด็กนี่จะเลิกสร้างเรื่องสักที? นอกจากนิสัยไม่ดียังทำแต่เรื่องวุ่นวาย ตกเขาตายโหงไปซะได้ก็ดี วุ่นวายจริง ๆ