The last man stand วิบัติ 2026 เล่มที่ 3 ตอนที่ 7

นอกป่าโบราณ 
มุมมองสายตา นาตาลี พัค
วันเดียวกัน...

ดึกสงัด...อากาศลดอุณหภูมิลงเหลือ 5 องศา เย็นจนฟันกระทบ ฉันได้ยินเสียงกรนแข่งกันดังสนั่นของแทนกับเจ็ทโด้ในเต็นท์ข้าง ๆ 

นอนลืมตาฟังอยู่พักใหญ่จะหลับก็หลับไม่ลง พลัน..หูได้ยินเสียงครวญครางของผู้หญิงแว่ว ๆ

ฉันมุดออกมานั่งมองกองไฟที่ลดระดับความร้อนแรงเหลือเพียงเถ้าแดง แสงเดือนส่องฟ้าสว่างกระทบผิวน้ำระยิบระยับ สายหมอกลงขาวโพลนลอยอ้อยอิ่ง คลุมจนมองไม่เห็นเต็นท์ของหมวดจางที่ริมน้ำ

 “ซี๊ด!!อูยส์!” เสียงร้องครวญครางดังมาจากทางนั้น หันไปสะกิดขาเรียกไป่ไป๋

“ไป่ไป๋! ได้ยินเสียงหรือเปล่า?” ฉันกระซิบถาม  เธอลุกขึ้นมาเงี่ยหูฟังแล้วพยักหน้า ชี้นิ้วไปทางเต็นท์ของหมวดจาง

“ไปดูกันมะ?” ฉันกระซิบ พยักหน้าเรียกแล้วลุกย่องเดิน พอเดินได้3-4 ก้าวก็หันกลับไปมอง...

“อ้าว!..มาสิ” ฉันกวักมือ เธอปากจู๋บิดตัวขัดใจไม่อยากลุก

“ไม่เอา หนูกลัว”

“กลัวอะไร? ดูเฉย ๆ”

 “อนนี่!จะดูอะไร?” เธอเบะปากสีหน้าชักจะไม่ดี ถ้าเธอร้องไห้ขึ้นมานี่....ฉันไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนเลย เด็กจริง ๆ เลย...แฟนฉัน

“ฉันจะดูว่าหมวดจางเป็นอะไร? เธออาจจะไม่สบายก็ได้” ฉันตอบส่งเดชไปอย่างงั้น ก็คนมันอยากดู

“ไม่เอา! หมวดจางก็ร้องเหมือน อนนี่แหละ เชื่อหนูสิ! เธอไม่ได้ป่วยหรอก” สีหน้าของน้องวิตก ฉันยิ่งอยากจะไป เธอมัวโอ้เอ้...เดี๋ยวมหรสพเลิกพอดี

“ไป ๆ เร็ว ๆ ฉันจะดูหมวดจาง ฉันเป็นห่วง”

“ไม่เอา หนูกลัว!”

“จะกลัวอะไรนักหนา?”

“กลัวไอ้โตโน่นั่นแหละ น่ากลัวจะตาย วันนั้น! ดูของแทน หนูนอนไม่หลับเลย” เธอส่ายหน้ามือไม้อยู่ไม่สุข

“มาเป็นเพื่อนกันเฉย ๆ ไม่ต้องดูก็ได้ คิดมากไปได้ หมวดจางอาจจะปวดท้อง กินอะไรเข้าไปรึเปล่า” ฉันลากข้อมืออย่างขัดใจ

เราย่องเบาผ่านสายหมอกออกไป เต็นท์ของซอนอยู่ห่างออกไปโดดเดี่ยว ฉันสงสัยจังว่า เขาทำอะไรกัน? หมวดจางถึงได้ร้องใจจะขาด
          จิตใจร้อนรุ่มหัวใจร้อนรน หายใจถี่ควันออกปากขาว พยักหน้าให้สัญญาณแล้วก้มลงพื้นคลานสี่ขา ด้วยความอยากรู้อยากเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นข้างใน 

สำหรับฉันแล้วความอยากรู้อยากเห็นชนะศักดิ์ศรีทุกครั้ง เสียงร้องพึงพอใจดังชัดมากขึ้น หน้าต่างตาข่ายด้านหลังเต็นท์สามารถมองเห็นเหตุการณ์ด้านใน

“อื้ม! ดีจังเลย ซอนคุณแข็งแรงจังเลย อูยส์” เสียงหมวดจางร้องกระเส่าไม่ขาดปาก ซอนทำอะไรเธอนะ?

ฉันกับไป่ไป๋นั่งคนละฝั่งของหน้าต่างด้านหลังแอบดูได้คนละลูกตา ไม่ต้องกลัวว่าเขาจะเห็นเรา หมอกลงจัดขนาดไป่ไป๋นั่งอยู่ใกล้ ๆ ยังมองไม่เห็นหน้า แต่ในเต็นท์หมอกไม่เข้าหรืออาจเพราะมีไอความร้อนก็เป็นได้           

หมวดจางนอนหันหัวมาทางเรา หลังแอ่นสองมือจับจิกหัวของซอนที่กำลังก้มหน้าตรงหว่างขา ซอนขยับหัวขึ้นลงไปมาตวัดลิ้นเหมือนสุนัขกินน้ำ สองมือลูบไล้ที่เนินอกบีบคลึงหน้าอกกลมนุ่มอย่างนุ่มนวล นิ้วบีบจูนจนหัวนมตั้งแข็งชูชัน

เธอแอ่นตัวรับทุกการจู่โจมของซอน หน้าท้องกระทบแสงจันทร์ขาวผ่อง ขาแยกยกชี้ฟ้าใบหน้าสวยบิดเบี้ยวเสียวกระสัน

“ตึกตึก!ตึกตึก!” ฉันหายใจได้ครึ่งปอดลุ้นขาแฉะ เสียวไปกับเธอ หันไปมองสาวน้อยเองก็จ้องตาโต กลืนน้ำลายฝืดคอ

เธอหันมาจ้องเขม็ง กระซิบเบา ๆ... 

“อนนี่! ซอนกินข้าวไม่อิ่มเหรอ?”

“ฮึ!ฮึ!”ฉันกัดฟันกลั้นหัวเราะ เธออายม้วนตีแขนฉันเบา ๆ แล้วหันไปแอบดูกันต่อ

“หือ!!” เราต้องตกใจสุดขีดเมื่อซอนเงยหน้าขึ้นมา เขาร้องไห้น้ำตาไหลพรากดวงตาแดง หมวดจางก็พลิกตัวขึ้นนั่งทับใบหน้าของซอน แล้วร่อนเอว ลูบไล้อกกลม ซู๊ดปากหน้าตาเหย

“โอ๊ะ! ไม่นะ ซอน! หนีออกมา เดี๋ยวหายใจไม่ออก” ไป่ไป๋ตกใจเอามือปิดปาก

 “ซี๊ด!!อูยส์!” ยายจางร่อนละเลงไปทั่วใบหน้าของเขา เอวคอดกิ่วพลิ้วไหว ยามยักย้ายส่ายสะโพก ดั่งการร่ายรำของนางอัปสร

ซอนดิ้นเฮือกใหญ่แล้วทะลึ่งขึ้นมาจากหว่างขา น้ำตาทะลักเต็มหน้า โธ่ถัง!...ซอนของฉันคงโดนบังคับให้มีเซ็กซ์ ถึงขั้นร้องไห้เลยเหรอ? น่าสงสารซอนจังเลย

ยายตัวร้ายขยับก้มหน้าลงไปจูบดื่มด่ำ

“ร้องไห้ทำไม?” เธอจับใบหน้าเขายิ้มจ้องตาโต

“ไม่ได้ร้อง ” ซอนซู้ดจมูกน้ำตาไหลพราก

“นี่ไง! น้ำตาไหลเต็มหน้า” เธอปาดที่แก้มของเขา

"อื้อ!มันไหลเอง” ซอนยังหายใจเร็ว ซู้ดจมูกตลอดเวลาน้ำตายังไหลพราก เขาร้องไห้ชัด ๆ นี่เขาคงอึดอัดใจที่โดนบังคับ ฉันก็ได้แต่เดามั่ว ไป่ไป๋เอียงตัวมากระซิบ…

“อนนี่! หนูรู้แล้ว ซอนร้องไห้ทำไม?”

“หือ! ร้องทำไม?”

“ซอนโดนหนีบ”

ฉันอยากจะหัวเราะให้ดังไปถึงดวงจันทร์กับเด็กน้อยนี่จริง ๆ แอบลุ้นว่า อะไรกันนะ? ที่ทำให้คนเก่งอย่างซอนร้องไห้ได้ หันกลับไปสนใจหมวดจาง

“ยอมรับมาเถอะ! ไม่ต้องอาย ตื้นตันน้ำตาไหลเลยเหรอคะ?” เธอทำสีหน้าฉงนเอียงคอมอง ยายเสือร้ายล่อหลอกเขาจนเขาเสียอาการ

“เปล่าซะหน่อย!” ซอนตอบอ้อมแอ้ม

“แล้วเป็นอะไรคะ?”     

“ยาหม่องเข้าตา  แสบง่ะ!”

“ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า!” หมวดจางลงไปดิ้นหัวเราะตัวงอ

“หงึ!หงึ!”ฉันหยิกขากัดฟันตัวเองจนหัวสั่น กลั้นไม่ให้ตัวเองหัวเราะ อีตาซอนบ้า ไป่ไป๋เองก็กัดฟันแน่น...ไม่นานทั้งสองก็เล่นเกมชักกะเย่อกันต่อ

ฉันมองเห็นรอยขาดทางฝั่งขวาของซอนทางหน้าเต็นท์ ตรงนั้นน่าจะเห็นจุดสำคัญมากกว่า ทันทีที่คิดได้รีบคลานอ้อมไปอีกฝั่ง

“อนนี่ไปไหน?”

“เปลี่ยนช่อง”          

ด้านหลังเป็นทะเลสาบกว้าง พระจันทร์ส่องแสงสะท้อนสุกใสกลางเวิ้งน้ำ ถ้าตอนนี้ยังอยู่ในเขตป่าโบราณ ฉันคงไม่กล้าออกมายืนตรงนี้แน่

เสียงเรไรเพราะพริ้ง บรรยากาศตอนนี้ ช่างเหมาะแก่การถ้ำมองยิ่งนัก... ฉันนั่งคุกเข่าแนบสายตามองผ่านช่องขาด มองเห็นเงาดำด้านในสลัว พอสายตาปรับแสงได้ก็มองเห็นรูปร่าง

“อืม!” เสียงหวานเซ็กซี่ของหมวดจางเร้าใจ เงาสลัว ๆ ของกำลังซอนดันขาสองข้างของเธอจนสะโพกลอย แล้วมุดหน้าลงไป

“โอ้ว!!ซอนขา เสียว!” หมวดจางส่ายหน้าซูดปากเหมือนกินของเผ็ด ครางเสียงอ่อนเสียงหวาน

“ดีจังเลย ซอนขา!” เธอคงจะเสียวมาก หลังแอ่นไม่ติดพื้น
 ทั้งคู่ผลัดกันรุกรับ

หมวดจางดันตัวของซอนหงายหลัง หัวของเขามาทางพวกเรา น้องชายของซอนแข็งตั้งตรง

“ผึง!”

“โอ๊ะ!” ยายน้องร้อง เสี้ยววินาทีนั้น...ฉันแอบคิดในใจ อันนี้ไม่งอน

“อ๊ะ!” ทันใดนั้นหมวดจางคว้ามันเข้าปากทันที ฉันลุ้นกับลีลาสุดดื่มด่ำล้ำเลิศของเธอ

ไป่ไป๋ขยับตัวกระซิบจากด้านหลัง...

“หมวดจางกำลังกินไส้กรอก หมวดจางกินข้าวไม่อิ่ม”

ฉันต้องกัดริมฝีปากไม่ให้หัวเราะ

หมวดจางก้ม ๆ เงย ๆ หน้ามาทางเรา โยกคอกินไส้กรอกอันเขื่องอย่างเมามัน เธอแข็งแรงสับคอเร็วเหมือนไก่จิกข้าวเปลือก ลิ้นเรียวยาวของเธอตวัดเลียอย่างชำนาญ โลมเลียโคนชนปลาย จนฉันต้องแอบกลืนน้ำลายหลายครั้ง สายตาจ้องดูเธอทำแล้วเพลินไปด้วย ท่าทางน่าอร่อย
          ฉันจ้องมองซึมซับลีลารักเพลิน ๆ พลันสายตาของเราก็ประสาน กันอย่างจัง

“อ๊ะ!” เธอขมวดคิ้วสะดุดไปนิดแล้วยิ้มมุมปาก แสดงว่าเธอรู้ว่าฉันมาแอบดูแน่ ๆ

สักพัก เธอก็ยืดตัวลงนอนหงายแยกขามือลูบไล้ไปที่หว่างขาตัวเอง หน้าอกกลมใหญ่เด้งปลายตั้งชันขนาดไฟสลัวยังเห็นได้ชัดว่าหมวดจางขาวมาก ซอนขยับประชิดดันท่อนล่างของตัวเองเข้าใกล้เธอแอ่นเอวรอรับ    

“อึ๋ย!เสียว!” ใบหน้าหวานเหยเกสะบัดดิ้นเมื่อซอนกดตัวลงไป สองมือของเธอดึงสะโพกซอนเพื่อประกบร่าง

“พั่บ! พั่บ! พั่บ!” ซอนเริ่มซอย ขยับก้นขึ้นลงช้า ๆ เป็นจังหวะ ฉันจิตใจจดจ่อลุ้นจนเหนื่อยไปด้วย

“ฟืดฟาด! ฟืดฟาด!” เสียงลมหายใจของคนที่บอกว่ากลัว ไม่อยากดู...รดติ่งหูอยู่ข้างหลัง.นั่งหอบหายใจแรง

“พั่บ! พั่บ! พั่บ!”  ซอนแข็งแรงมาก

“แรง! แรงได้อีก ซอน!ทำให้ฉันขาดใจไปเลย” เสียงสองเสียงสามออดอ้อนของเธอเร้าอารมณ์ เสียงกระเส่าเซ็กซี่กระตุ้นให้ซอนกระหน่ำอย่างบ้าคลั่ง ฉันหัวใจละลายรู้สึกเสียวซ่านไปด้วย เมื่อหมวดสาวมีอาการกระตุก ฉันกระตุกตาม

“อู้ยส์! ซี๊ด!” เสียงกระเส่ารัญจวนใจข้างหู

ฉันหันกลับไป...

“ร้องทำไม?”

“หนูเจ็บแทนหมวดจาง”

“บ้า! ถ้าเจ็บเธอคงถีบไปแล้วล่ะ”

“โอ้ว! ซี๊ด!ดด!” หมวดจางครางเสียงสั่น สะโพกเซ็กซี่กระเด้งรับ เข้าจังหวะ ซอนยิ่งได้ใจกระแทกหนักหน่วง

“............” ฉันอ้าปากค้างตาเยิ้มเคลิ้มตาม จิตใจจดจ่อ เสียวไปกับเสียงครางรัญจวน มือไม้เกร็ง ขย้ำก้อนดินเต็มมือ          

“โอ้ว! แรงๆ อาห์!  ดี!!!” เสียงสาวเสียวสุด ฉันระทวย จดจ่อลุ้นหายใจขาด ๆ เกิน ๆ รู้สึกว่ามีมือล้วงเข้ามาในเสื้อจากด้านหลัง นิ้วปาดโดนหัวนมสะดุ้งเสียวแวบ...

“อึ้ยส์! อูยส์! ไม่ได้นะ! เอามืออกไป” ฉันร้องห้าม แต่...คว้าข้อมือเธอไว้

“ขอจับหน่อย” เธอขยำมาเต็มที่ กระชากใจฉันเตลิดล่องลอยไปแล้ว นิ้วน้อยบดบี้ยอดอกด้วยความคุ้นเคย หัวนมแข็งตั้ง

ร่างกายฉันสนองรับทันที กลิ่นเหงื่อฟุ้งกระจายกระตุ้นให้มีอารมณ์ร่วม

“ปั่บ!ปั่บ!ปั่บ!” ซอนออกแรงกระแทกระทั้นรุนแรงต่อเนื่อง ยามที่เขาขึ้นสุดลงสุด สะโพกหมวดจางเด้งรับตัวลอยไม่ติดพื้น ดูแล้วเข้าขากันเสียงหืดหอบเร่งเร้าอารมณ์ ...

“คืนนี้ไม่ต้องนอนนะซอน! ฉันชอบคุณจังเลย” เธอตวัดขาโอบกอด ซอนกระแทกอย่างไม่รู้จักเหนื่อย

ฉันลุ้นใจระทึกหายใจหอบ ซอนหยุดแล้วก้มลงไปซุกไซร้หน้าอกขาวบึ้ม...

“อืม! หมวดเปลี่ยนท่าหน่อย” เขากระซิบเบาๆ

หมวดจางขยับคุกเข่าสี่ขา หันหน้ามาใกล้รอยขาด สายตาของเธอเพ่งมองมาที่พวกเรา

“อนนี่! หนูว่าเธอเห็นเรานะ” ยายน้องกระซิบ

“ไม่แน่ใจ คงไม่เห็นหรอกมั้ง?” ตอนนี้ฉันไม่สนเรื่องนี้ ในหัวคิดว่าทำยังไงจะได้อย่างนี้มั่ง? ฉันยังไม่มีประสบการณ์กับผู้ชาย อายุก็มากแล้ว อยากลองอยากโดนเหมือนกัน ฉันคิดว่า ฉันกล้านอนกับแทน แต่อีตานั่น...ก็บื้อจัง เป็นคนเลวมั่งก็ไม่ได้

ซอนเข้าเกียร์ห้าโยกเร่งเครื่องเร็วกระแทกใส่บั้นท้าย เธออ้าปากส่งสายตายั่วมาที่ฉัน เราสบตาประสานกัน เธอร้องใส่หน้าฉันตอนซอนกระทุ้งแรงจากด้านหลัง  

“อ๊ะ!อ๊ะ!อ๊ะ!อ๊ะ!อ๊ะ!อ๊ะ!” เสียงเย้ายวย สายตาเยาะเย้ยจ้องมาที่ฉัน หน้าอกเมล่อนกลมใหญ่เด้งสั่นไหวเหวี่ยงไปมา

ฉันรู้สึกว่า...บางส่วนของร่างกายเริ่มคันยุบยิบเปียกแฉะ ความใคร่ของฉันถูกไป่ไป๋ราดน้ำมันลงมา

“อื๊อ! อื๊อ! อื๊อ! อื๊อ! แรง ๆ จะเสร็จแล้ว” เธอจะเสร็จ ฉันก็จะเสร็จ

“ปั่บ! ปั่บ! ปั่บ! ปั่บ! ปั่บ!” ซอนกระหน่ำชุดใหญ่

หมวดจางร้องตามจังหวะ ไม่ว่าซอนจะจับพลิกท่าไหน เธอเด้งรับได้หมด //ฉันต้องหาทางศึกษางานจากเธอ//

“จะเสร็จแล้ว ซอนขา! แรงอีก อูยส์!” เสียงกระเส่าของสาวสวยเร้าอารมณ์  ได้เห็นซอนกระแทกแล้วใจระทวยตามเธอไปด้วย เสียวไปพร้อมเธอจนจวนเจียนจะเสร็จตามไปด้วย

“ซอนขา..เสร็จแล้ว..เสร็จ”

โอย..ซอนยกขาเธอขึ้นพาดไหล่กระหน่ำถี่ยิบ ใบหน้าสวยของเธอดูเหมือนจะขาดใจส่ายหน้าไปมา เลียปากร้องครางแบบพึงพอใจ สองมือลูบคลึงดึงจุกของตัวเอง ฉันหนีบขาตาโต ลุ้นจวนเจียนจะเสร็จตามอยู่รอมมะร่อ

ไป่ไป๋สะกิด..

“เจ็ทโด้มา”

“ห่ะ!!!” ความรู้สึกเหมือนมีใครเอาน้ำมาราดบนหัว ไฟราคะของฉันดับวูบค้างเติ่ง เสียอารมณ์

โธ่!...นักแข่งจะก้าวถึงเส้นชัยอยู่แล้ว เสือกสะดุดขาตัวเองล้ม อารมณ์มันค้าง เรารีบผละออกจากกัน ก้มหัวคลานกลับผ่านหน้า เขายืนเท้าสะเอวมอง

เซ็งเลย อีกนิดเดียวแท้ ๆ  โห..คิดแล้วหงุดหงิด ไปเต็นท์แทนดีกว่า ฉันต้องจัดการให้ได้ วันนี้วันสุดท้ายแล้วขอลองของหน่อยเถอะ ฉันเป็นนักวิทยาศาสตร์ อายุ 24 แล้วยังไม่เคย ฉันต้องทดลอง…

“เข้าไปนอน เดี๋ยวนี้! ห้ามส่งเสียงนะ” เสียงเจ็ทโด้ดุเราสองคนเป็นลูกสาวเลย ไป่ไป๋หัวเราะคิก

“หึ๋ย!!” ฉันขัดใจมากที่โดนบังคับ ฉันโตแล้วจะทำอะไรก็ได้ คิดแล้วก็มุดเข้าเต็นท์ของแทน ไปมั่วกับแทนดีกว่าเผื่อฟลุ๊กโดนสักดอก ไป่ไป๋รีบมุดตามตูดเข้ามาอย่างไว

“Zzzzz!!” หนุ่มน้อยแสนดีของฉันหลับสนิทกรนเบา ๆ

“หมับ!” ฉันโผลงไปกอด คิดในใจ...ไป่ไป๋จะว่าอะไรหรือเปล่านะ? เธอเคยบอกว่า Threesome คงไม่เป็นไรหรอก? เดี่ยวพรุ่งนี้ก็แยกกันแล้ว ลนลานหัวใจเต้นแรง อยากได้ อยากโดน

เริ่มยังไงดีวะ ไม่เคยทำซะด้วย  มือไม้สะเปะสะปะไปโดนน้องชาย อื้อฮือ!...ใหญ่กว่าซอนอีก นี่แหละ!ที่ฉันต้องการ จะกินล่ะนะ!

ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย...

จู่ๆ..

“เฮ้ย!”

“มานี่เลย! คิดไม่ซื่อใช่ไหม? นอนเลยนะ” ไป่ไป๋คว้าคอ ทิ้งตัวลงไปนอนข้าง ๆ เธอ ยกขาถีบยุกยิก

“ผลัวะ!”

“โอ๊ย! มาถีบผมทำไม?” แทนงัวเงียลุกนั่ง  

“ไปนอนที่อื่นเลย..ไป!” ไป่ไป๋ถีบใส่แผ่นหลังของแทนอย่างแรง

เขาหัวทิ่มกระเด็นออกจากเต็นท์ไปเลย น่าสงสารเขาไม่ได้รู้อิโหน่อิเหน่กับใครเลย โดนไล่ไปนอนที่อื่น /เธอไม่ยอม อดเลย/   

                                              
                                    ..................................................