The last man stand วิบัติ 2026 เล่มที่ 3 ตอนที่ 26
| หมวดหมู่ | The last man stand. วิบัติ 2026 เล่มที่ 3 |
| ราคา | 0.00 บาท |
| สถานะสินค้า | Pre-Order |
| อัพเดทล่าสุด | 10 ก.พ. 2567 |
ขออภัย สินค้าหมด
รายละเอียดสินค้า
อู่ฮั่น มณฑลหูเป่ย
มุมมองสายตา แทน
เมษายน ค.ศ.2021
ตลาดเช้าที่วุ่นวาย...เสียงพ่อค้าแม่ค้า ร้องเรียกลูกค้า ชาวอู่ฮั่น เดินเบียดเสียดจับจ่ายใช้สอย เขียงสัตว์ป่ายังมีงูเหลือมแขวนห้อยโตงเตงอยู่เลย หมีดำลิ้นแดงนอนแน่นิ่งบนเข่งที่ขังลูกหมูป่าตัวเป็น ๆ อีกหลายตัว
ผมเดินอมยิ้มให้กับเสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายเหมือนจะฆ่ากันให้ตายไปข้างหนึ่งของพ่อค้าแม่ค้าคนจีนในตลาด มันมีเสน่ห์ในแบบของเขา ไป่ไป๋เคยบอกกับผมขำ ๆ ว่า พวกเขากำลังจีบกัน //ผมดูไม่ออกจริง ๆ จีบกันยังโวยวายขนาดนี้ ถ้าเขาอึ๊บกันจะสนั่นขนาดไหน? ย๊าก!เพ้ย! อะโช๊ะอะเช๊ะ//
“มาถึงแล้วเหรอคะ?” เสียงใสที่คุ้นเคยร้องทัก เมื่อผมก้าวเข้ามาในร้าน Fairy Sport wear
“หนีห่าว!” สาวพนักงานขายร้องทัก ส่งยิ้มหวานมาให้
“แทนคะ! ไปดูไอ้นี่กัน หนูจะผัด แล้วก็ตุ๋นให้กินอร่อยมาก” ไป่ไป๋ยิ้มกว้างเข้ามากอดแขน /เนี่ย!...ชอบทำอย่างนี้ ผมก็เขวสิ!/
“ไปไหนครับ!”
“เข้าตลาดกันก่อน!” เธอจูงแขนไปที่ร้านขายสัตว์ป่า พ่อค้าตาหยีพุงพลุ้ยกำลังสับงูเหลือมที่ถลกหนังแล้ว เป็นท่อน ๆ ให้ลูกค้า ตลาดสดกลิ่นคาวคลุ้ง น้ำขังแฉะ
“เถ้าแก่! ขายดีมั้ย?” ไป่ไป๋พุ่งเข้าไปหา
“ฮ่อฮ่อ!” พ่อค้ายกมีดยิ้มทักทาย เสียงแม่ค้าร้องทักไป่ไป๋มั่วไปหมด
ผมใจคอไม่ดีหยุดเดิน ดึงแขนเธอ...
“เอ่อ! ผมไม่กินงูนะ กินไม่ลง” แค่เห็นก็จะอ้วกแล้ว
“คุณนี่ก้อ! ใครจะไปกินงู หนูจะกินไอ้นี่!” เธอยิ้มหน้าบานชี้ไปที่อ่างน้ำข้างเฮียอ้วน เข้าเปิดฝาอ่างอย่างคุ้นเคย เธอเอามือลงไปช้อนในน้ำ ไล่ต้อนสัตว์ตัวใหญ่ใต้น้ำที่ดิ้นหนีน้ำกระจาย
“ฮ่าฮ่าฮ่า!” เธอสนุกสนานอยู่คนเดียว เจ้าสัตว์ใต้น้ำก็ตัวใหญ่มาก จนกระทั่งเธอจับมันได้ยกตัวมันขึ้นจากอ่าง
“ฮ๊า! จะกินมันเหรอ?” ผมอึ้งมองหน้าสาวสวยอย่างสับสน เมื่อเธออุ้มซาลาแมนเดอร์ยักษ์ขึ้นมา
“เอาไปตุ๋นอร่อยมาก เนื้อมันเยอะกินแล้วไม่อ้วน เป็นยาอายุวัฒนะด้วย เพราะมันเป็นไดโนซอรัสกินแล้วจะอายุยืน” ยายโหดจะกินเขายังเอามาเล่นอีก เขาว่ากันว่า คนจีนกินทุกอย่างที่มี 4 ขา ยกเว้นโต๊ะ ก็คงจะจริง
“ปล่อยไปเลยนะ! ผมไม่กิน! น่าสงสารจะตายไป มันจะสูญพันธ์อยู่แล้ว ยังจะไปกินมันอีก” อยากให้พระเจ็ทโด้มาเห็นจังเลย ยายนี่โดนด่าเปิงแน่
“เชื่อหนูเถอะ! อร่อย!” ยัยจีนโหดเลียริมฝีปากอุ้มสัตว์จนตัวเปียก
“ไม่! ถ้าซื้อไปปล่อย ผมเห็นด้วย” ผมไม่เคยขัดใจเธอ แต่คราวนี้ไม่ยอมเด็ดขาด
“ปล่อยไม่ไหวหรอก ตัวละ 50,000-100,000 หยวนเลย แพงมาก หนูแค่จะซื้อโลเดียว จะทำให้กิน”
ผมโบกมือลา...
“เซอร์ไพรส์! ไม่กินและห้ามซื้อด้วย อันนี้ขอเถอะนะ มันจะสูญพันธ์อย่าไปสนับสนุนเขาเลย”
“ลองสักคำแล้วจะเปลี่ยนคำพูดไม่ทัน แล้วก็...เดี๋ยวนี้เขามีฟาร์มเลี้ยงกันแล้ว”
“แค่คิดก็บรึ๋ยแล้ว!”
“โง่จริง ๆ” แน่ะ! ยังจะย่นจมูกใส่อีก
“คุณเรียกมันว่าอะไร?” ผมเห็นดวงตาใสเศร้าของมันแล้วสงสารจับใจ มนุษย์นี่กินชีวิตเพื่อต่อชีวิตจริง ๆ เฮ้อ!
“หว่าหว้าหวี่!” เธอจับขาสองข้างของมันชู เหมือนจับเด็กยกแขน
“แปลว่าอะไรครับ?”
“ปลาทารก เพราะตอนมันร้องเสียงเหมือนเด็กค่ะ”
“น่ารักขนาดนั้นยังจะกินมันอีก ใจดำจริง ๆ” ผมไม่เอาด้วยคน ยายจีนกินแหลก งานนี้ผมขอ
“ไม่กินจริงเหรอ?”
“ปล่อยไปเถอะ ผมไม่กิน แล้วต่อไปคุณต้องเลิกกินด้วย” ผมหันหลังให้ ใจคอไม่ดีเลย ไม่ชอบใจเลยถ้าผมมีเงินจะซื้อไปปล่อยให้หมดเลย
ไป่ไป๋เดินเข้ามากอดแขน...
“งั้น! ไปหาม้ากัน!” เธอยิ้มกว้างจูงมือกลับเข้าร้าน
หลังจากเธอเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็พาขึ้นไปชั้นบน ผ่านชั้น 2 เป็นสต็อกสินค้าของร้าน ผมอมยิ้มรู้สึกขำ วันนั้นวิ่งหนีเธอ เตะโดนอะไรบ้างก็ไม่รู้?
เดินขึ้นบันไดเห็นคุณหมอและคุณแม่นั่งยิ้มเต็มหน้า รอต้อนรับบนโซฟาโบราณสีแดงคล้ำ ด้านหน้าห้องชั้น 3 พื้นหน้าห้องปูกระเบื้องสีขาวสะอาดตา ทำให้ชั้นนี้ดูสว่างไสว ฝาผนังแขวนรูปวาดของศิลปินต่าง ๆ
“คุณหมอเดวิด! หม่าม้า!” ผมยืนโค้งศีรษะทำความเคารพผู้อาวุโสทั้งสอง
ไป่ไป๋ยื่นน้ำชามาให้ แล้วพยักหน้าเป็นเชิงให้ผมยกให้ผู้ใหญ่ ผมรับมาทำตามคำสั่ง ไม่ใช่เรื่องยากอะไร
“ไม่ต้องมากเรื่องคนกันเอง ไปจำเรื่องพวกนี้มาจากไหน มานั่งนี่!” คุณหมอรับน้ำชาไปดื่ม กวักมือเรียกผมไปนั่งใกล้ ๆ
“หนูดูละคร เห็นเขาทำแบบนี้” ไป่ไป๋หัวเราะร่วน
“สบายดีทั้งสองท่านนะครับ? มาถึงเมื่อไหร่ครับ” ผมเปิดฉากสนทนาเพื่อรักษามารยาท หลังยกน้ำชาให้หม่าม้าแสนสวย
“จ้า!..สบายดี มาถึง 2 คืนแล้ว หายไปไหนมามีคนบ่นฉันหูชาเลย” หม่าม้าหัวเราะเสียงใส ท่านอารมณ์ดี หน้าตายิ้มแย้มใจดีที่สำคัญสวยสง่ามากเหมือนชนชั้นสูง
“ผมไปดูงานให้กับพี่ชายครับ”
“จัดการงานเรียบร้อยดีใช่มั้ย? เพื่อน ๆ เป็นไงบ้าง?” คุณหมอยิ้มถาม สายตาและรอยยิ้มเปี่ยมไปด้วยความเมตตา
ผมนั่งเล่าเรื่องราวที่ช่วยกันส่งข่าวให้นาตาลี ล้มเหลวไม่เป็นท่า ท่านทั้งสองตั้งใจรับฟัง นั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ มองหน้าผมที มองหน้าลูกสาวที
“ดื้อกันจริง ๆ เลยนะ” หม่าม้าหัวเราะร่วน ไป่ไป๋ขยับเข้าไปอ้อนคุณหมอ
“ป่ะป๊าคะ! หนูมีเรื่องรบกวนค่ะ” เธอจะทำอะไรอีกนะ?
“มีอะไรลูก บอกมาได้เลย” คุณหมอยิ้มให้อย่างใจดี เวลาที่ท่านยิ้มดูอบอุ่น เป็นผู้ใหญ่ที่ภูมิฐาน
“เปิดตรวจสุขภาพฟรีให้ประชาชน ทำได้มั้ยคะ?” เธอจับแขนยิ้มหวาน
หม่าม้าตาโต…
“เห่ย! นี่ลูกฉันเป็นผู้ใหญ่ขนาดนี้แล้วเหรอ?” ท่านหันไปหัวเราะกับคุณหมอ
“ไม่ยากหรอก! แต่ว่าจะตรวจอะไรบ้างล่ะลูก?” คุณหมอยิ้มตาหยี
“ก็พวกความดัน เบาหวานพวกนี้แหละค่ะ ให้คำปรึกษาด้วยดีมั้ยคะ? แพทย์สัญจรทำนองนั้นค่ะ”
“หึ! หึ! หึ!” ผู้ใหญ่ทั้งสองหัวเราะชอบใจหันไปพยักหน้ายิ้มให้กัน
“ถ้าแค่นั้นเริ่มเมื่อไหร่ก็ได้ ลูกศิษย์ผมมีเยอะแยะ เดี๋ยวให้พวกหน่วยแพทย์เคลื่อนที่มาจัดสถานที่ให้ จะเริ่มทำเมื่อไหร่ล่ะ?” ทางสะดวกแต่ก็ยังไม่เข้าใจว่า ไป่ไป๋จะทำอะไร?
“วันอังคารนี้ค่ะ อีก 3 วัน ที่ตึก The 3 temple ข้างบ้านเราเอง”
เธอกำหนดวันเอง
“ได้เลย เดี๋ยวจัดการให้ 1วัน” คุณหมอยิ้มใจดี
“ครึ่งวันพอค่ะ 8.00 -14.00 น. เดี๋ยวหนูจะทำป้ายไปติดไว้หลาย ๆที่” ใบหน้าใสยิ้มกว้างหันมาพยักพเยิด
“ฉันจะไม่ถามนะว่า แกมีแผนอะไร ฉันจะตรวจสุขภาพอย่างเดียวไม่รับรู้เรื่องอื่น” หม่าม้าค้อนลูกสาว ไป่ไป๋ยิ้มกรุ้มกริ่ม //ผมคิดว่าหม่าม้าคงรู้ทันลูกสาว แต่ผมสิ! มองยังไงก็ยังไม่เข้าใจ เธอขยับเท้าเข้าไปในตึกอีกก้าว
“แค่นี้ใช่มั้ย?” คุณแม่เอียงคอไปถามลูกสาว ไป่ไป๋ยิ้มแฉ่ง พยักหน้าผมกระจาย
“ฉันมีเรื่องจะถามแกเหมือนกัน สงสัยมานานแล้ว” ท่านพูดเสร็จแล้วหันมายิ้มกรุ้มกริ่ม
ไป่ไป๋ถลาเข้ามานั่งเบียด เตรียมใจคอยฟัง…
“เธอสองคน คบกันใช่ไหม?”
“ผ่าง!” มือผมปัดไปโดนถาดตก จังหวะดีจริง ๆ
“ตึกตึก! ตึกตึก! ตึกตึก!” ผมนิ่งแข็งค้างหยุดหายใจ โดนหม่าม้ายิงกลางแสกหน้า //ขอตายแปป// ไป่ไป๋เองก็นิ่งเป็นรูปปั้น พิรุธร่วงกราวกันชัดทั้งสองคนเลย
“ใช่!สินะ” หม่าม้าต้อน
“ม้าอ้า!..เราเป็นเพื่อนกัน” เธอก้มหน้างุดขยับถอยห่าง พวงแก้มแดงก่ำ ผมเองก็หายใจได้แค่ครึ่งปอด ตอนนี้เหมือนโลกหยุดหมุน
“ถ้าชอบกันรักกัน ฉันจะไปว่าอะไรแก ฉันจะได้รู้ไว้ว่าหน้าตาลูกเขยฉันเป็นแบบนี้ ไม่ใช่ก็ไม่ใช่ เป็นอะไรมากรึป่าว?”
ไป่ไป๋อึกอักมือหยิบจับของมั่วไปหมด…
“หนู!..มีแฟนแล้ว หนูชอบนาตาลีพัคค่ะ แทนก็รู้จัก ส่วนเราสองคนเป็นเพื่อนกัน” เธออ้อมแอ้ม
คุณหมอขมวดคิ้วหรี่ตาเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง...
“จริงเหรอ? สองคนนี้ไม่ได้รักกัน จริงเหรอ?” ท่านสีหน้าแปลกใจ
“เอ่อ!” ผมส่ายหน้า
“เสียดาย! นึกว่าเป็นแฟนกัน ผมมองผิดไปขนาดนี้เลยหรือนี่ เธอมีแฟนหรือยังล่ะพ่อหนุ่ม” คุณหมอผู้เปรียบเสมือนพ่อพระของพวกเรายิ้มเก้อ
“ยังครับ”
คุณหมอส่ายหน้าช้าๆ สายตาผิดหวัง หม่าม้าโพล่งเสียงดัง...
“แน่ใจนะว่า ไม่ได้ชอบเขากันจริง ๆ” ท่านหันไปจ้องหน้าลูกสาว
“จริง!” ไป่ไป๋ก้มหน้าดึงชายเสื้อยืดย้วย
“เห็นแกคุยกับฉันสองสามคำ ก็ต้องวกมาคุยเรื่องเขาทุกที ใครกันนะพาวิ่งตลอด? ใครกันนะที่กระโดดจากยอดเขาลงมาช่วยชีวิต? ใครกันนะขับรถเก่งมากที่สุด? ใครนะตกปลาให้กินทุกวัน? ใครนะให้ขี่คอ? ใครกันนะที่ใจดี ไม่เคยด่า ไม่เคยโกรธ ไม่เคยหน้างอ? ฉันไม่เห็นแกพูดถึงนาตาลีอะไรของแกเลย?”
ไป่ไป๋ลุกลนลาน ตาเหลือก…
“ม้าอ่า! ไม่เอาแล้ว พูดอะไรก็ไม่รู้? หนูพูดเมื่อไหร่?” เธอบิดอายใบหน้าแดง ปากจู๋ลุกวิ่งลงบันไดไป
“ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า!” สะใจทั้งสองท่านเขาล่ะ!
“อ๊ะ!” เขาหันมองมาที่ผมแล้ว...ภาวนาในใจ อย่าถามคำถามยากนะ
“แล้วคุณล่ะคิดอย่างไรกับไป่ไป๋?”คุณหมอถามจี้ใจ
“ผมอยู่ในสถานะเพื่อนครับ ผมไม่กล้าคิดอย่างนั้นหรอก ไป่ไป๋ยังไปไม่ถึงฝันเลย นาตาลีเป็นกำลังใจให้ไป่ไป๋ได้ครับ” ผมใจเต้นรัวบอกกับท่านทั้งสองอย่างระมัดระวัง
“อืม! ใจดีจริง ๆ ด้วย ช่างเถอะ! แต่ว่า คุณไม่ได้เป็นนะ เป็นเอ่อ...เป็น...” หม่าม้ามือพันกันมั่ว ผมพอเข้าใจความหมายรีบตอบ...
“ผมผู้ชายครับ”
“ผมผู้ชายครับ”
“ผมว่า คุณไปพบจักษุแพทย์สักหน่อยนะ สายตาคุณแย่...มาก” คุณหมอหัวเราะลั่น
“บ้า!..คุณนี่ อย่างนี้ต้องสแกนสมองด้วย” หม่าม้าค้อนประหลับประเหลือกแล้วหัวเราะกันลั่น นี่!ผมสายตาไม่ดีแล้วเหรอ? เดี๋ยวต้องแวะร้านตัดแว่นหน่อยดีกว่า...คุณหมอเตือนแล้ว
“แปะ!แปะ!แปะ!” เสียงรองเท้าเดินขึ้นบันไดมา...
ไป่ไป๋หน้าตูมขึ้นมา เสื้อยืดรัดรูปกับกางเกงยืดเน้นสัดส่วนโค้งเว้า ในมือถือถาดพิซซ่าก้มหน้าก้มตาไม่มองหน้าใคร เดินดุ่ม ๆ วางถาดไว้กลางโต๊ะไม่พูดไม่จา
ทั้งสองท่านหันมามองหน้ากัน แล้วแสยะยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์โดยเฉพาะหม่าม้าแววตาเจิดจ้ามาก
“หนูไปเตรียมของดีกว่า” เธอพูดเสร็จก็หมุนตัวหันหลัง
“เดี๋ยวสิ! ใครสั่งยะ?” หม่าม้าถามดักเรื่องพิซซ่า
เธอหยุดเดิน...
“ม้าอ้า!!” เธอหันกลับมาหน้าตูม แก้มขาวกลายเป็นแดงระเรื่อ ดวงตาหลุกหลิก ท่าทางเงอะงะ โบ๊ะบ๊ะ คว้าแก้วน้ำยกดื่ม..
“ก็!..ก็กลัวจะหิวกัน” ก้มหน้าบ่นหงุมหงิม หมุนตัวขยับเตรียมจะเดินต่อ
“แกเรียกเขามาทำไม? ถ้าไม่มีอะไรให้ทำ ก็ให้เขากลับบ้านไปก่อนนะ” ท่านทำหน้าทะเล้นล้อลูกสาว /น่ารักเชียว/
“ม้าอ่า!...เขาพึ่งมา ยังไม่ได้กินอะไรเลย” เธอลากเสียงยาวกระฟัดกระเฟียด กระทืบเท้าตึงตึงเหมือนเด็กโดนขัดใจเดินหนีจะขึ้นบันไดหันมาตะโกน...
“ตัวเองเหอะ! ฉีดวัคซีน Tame26 ไปแล้ว ถ้าหนูช่วยนาตาลีอออกมาไม่ได้ก็เป็น Soulless กันหมด ทำมาพูดดีเดี๋ยวไม่ช่วยซะเลย!” พูดแล้วผลุบหายไป
“เดี๋ยว!...พาเขาไปด้วยสิ! คนของแกนะ เอามาทิ้งไว้กับฉันไม?” คุณแม่ท่าทางตั้งใจแหย่ลูกสาวเต็มที่
ไป่ไป๋ยื่นหน้าออกมา ตาขวาง ปากจู๋ใส่ผม…
“ตามมาสิ! นั่งอยู่ทำไม?” แหวใส่เสียงดังแล้ววิ่งขึ้นข้างบน ผมได้แต่ยิ้ม
“จะขึ้นไปทำอะไรกันข้างบน?” ท่านตะโกนล้อลูกสาว แต่โบกมือไล่ให้ผมขึ้นไป
“ม้าอ่า!!!!”เสียงงอแงดังลั่นทั้งสองท่านหัวเราะชอบใจผมลุกขึ้นโค้งหัวให้ผู้ใหญ่แล้วเดินตามไป เสียงทั้งสองท่านหัวเราะลั่น
“.........” แง้มประตูเข้าห้อง กลิ่นหอมชื่นใจเข้าจมูก ห้องนอนห้องเดียวเท่ากับทั้งชั้นเลย ภายในห้องกว้างมีอุปกรณ์ไลฟ์สดด้วย แอบคิดในใจ...เธอก็มี FC นี่นา มาหลอกเราได้
สาวสวยของผมกำลังอารมณ์บูดอย่างเน่า นั่งบ่นพึมพำงึมงัม….
“เข้าขากันเกินไปแล้ว เดี๋ยวจะเอาคืนมั่ง หม่าม้านะหม่าม้า! คอยดูเถอะ อย่าเผลอก็แล้วกัน จะแกล้งคืนเอาคืนให้เข็ดเลย” เธอนั่งหน้าคว่ำฉีกกระดาษจนเป็นเศษเล็กเศษน้อย บ่นฮึมฮัมเป็นหมีกินผึ้ง
“พวกท่านล้อเล่น อย่าคิดมากสิ” ผมปลอบใจเบา ๆ หย่อนก้นนั่งลงที่ปลายเตียงนอน
“ล้อเล่นอย่างนี้มันหายใจไม่ออก มันอึดอัด” เธอยังหยิบกระดาษมาฉีกไปเรื่อย
“หรือคุณคิดกับผมอย่างนั้นจริง ๆ คุณชอบผมเหรอ?” ผมถามโต้ง ๆ แค่คิดจะแหย่ให้อารมณ์ดี
“...........” เธอสะดุดไปนิด...คราวนี้ไม่ฉีกกระดาษแล้ว เปลี่ยนเป็นขยำ
“บ้า...อยากตายรึไง? ไม่เคยคิดเลย ไม่คิดจริง ๆ นะ” เธอโบ๊ะบ๊ะเงอะงะงึมงำ มือขยำไปโดนโปสเตอร์ไอดอลชายเกาหลีหัวขาดไป 2-3 คนแล้ว
“เชื่อแล้วพอแล้ว” ผมรีบตัดบทก่อนที่ กงยู จะเป็นผีหัวขาดไปอีกคน เธอนั่งหน้าง้ำเป็นตูดลิง ดูสิปากจู๋เลย
เธออารมณ์ไม่ดี ผมก็ไม่กล้าถามว่า จะเข้าไปตรวจสุขภาพในตึกทำไม? ผมมีแต่ความแปลกใจที่นาตาลีไม่เคยลงมาข้างล่างให้เห็น ผมกับไป่ไป๋ก็เข้าไปสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้ หมวดจางอยู่ในนั้น ได้แต่ภาวนาในใจ ขอให้แผนนี้ของเธอสำเร็จทีเถอะ
...................................................................................................
สมาชิก
สินค้าในตะกร้า ({{total_num}} รายการ)
ขออภัย ขณะนี้ยังไม่มีสินค้าในตะกร้า
ราคาสินค้าทั้งหมด
฿ {{price_format(total_price)}}
- ฿ {{price_format(discount.price)}}
ราคาสินค้าทั้งหมด
{{total_quantity}} ชิ้น
฿ {{price_format(after_product_price)}}
ราคาไม่รวมค่าจัดส่ง
➜ เลือกซื้อสินค้าเพิ่ม