The last man stand วิบัติ 2026 เล่มที่ 5 ตอนที่ 6

มองโกเลีย
ออยจี
ตุลาคม ค.ศ.2022

Land of Steppes &Blue Sky ประเทศแห่งทุ่งหญ้ากว้างใหญ่และท้องฟ้าใสไร้ตำหนิ ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็จะพบท้องฟ้าสุกใสกับทุ่งหญ้าสีน้ำตาล  ออยจี..เมืองทางทิศตะวันตกของมองเลียกำลังจัดงานประจำปี ผู้คนจากทั่วโลกหลั่งไหลกันมาชมวิถีแห่งมองโกลและนักรบบนหลังม้าลูกหลานของเจงกิส ข่าน

ฝูงม้าหัวโตตัวเตี้ยมากมายแระเล็มหญ้าอย่างมีความสุข กระโจมของชนเผ่าเร่ร่อนตั้งเป็นกลุ่มเล็กกระจายตัวไปทั่วเนินเตี้ย ขบวนพาเหรดของชาวมองโกล มาด้วยชุดประจำชาติขนนกฟูฟ่องหลากสีสันของชนเผ่า ขบวนม้าของนักรบดูสง่างาม ทุกคนสุขใจใบหน้าเปื้อนยิ้ม

“ปีนี้จัดพิเศษกว่าทุกปี เรามีการแข่งกีฬา 3 ชนิดคือ ยิงธนู ขี่ม้า และมวยปล้ำ แถมพิเศษการแสดงการล่าเหยื่อของนกอินทรีย์ วิชาที่ถ่ายทอดมาจากบรรพบุรุษเฉพาะที่นี่เท่านั้น ท่านจะไม่มีโอกาสได้เห็นจากที่ใดในโลก” โฆษกประกาศอย่างตื่นเต้น

ทันใดนั้น....

“วี๊ด!...ดด!!” เสียงนกหวีดพลิ้วจากด้านหลัง โฆษกสะดุ้งเฮือก...

“Messiah!”

หวังฉวนคว้าไมโครโฟน แล้วเป่านกหวีดซ้ำอีกครั้ง…

“วี๊ด…ดด!!”

“Messiah!”

“Messiah! Messiah! Messiah! Messiah!” งานประจำปีครั้งสุดท้ายของชนชาตินักรบแห่งทุ่งกว้างถึงกาลอวสาน ผู้คนนับหมื่นตรงหน้าตกอยู่ภายใต้อำนาจของนกหวีด พวกที่ดูถ่ายทอดสดอยู่ที่บ้านก็ไม่เว้น

หวังฉวนกลับมายืนบนหลังคารถจี๊ป มองกลุ่ม Tamer 30 นับหมื่นคนของเขา

“ไปที่สะพาน!” เขาสั่งผ่านลำโพงรถ

“ไปที่สะพาน!” Tamer30 วิ่งชนป้ายเชิญชวนให้เข้าชมการแข่งขัน ล้มระเนระนาด ความสามารถประจำถิ่นที่ถ่ายทอดความรู้จากรุ่นสู่รุ่น ถือว่าเป็นสุดยอดความฉลาดของมนุษย์ บัดนี้กำลังจะล่มสลาย

นายพลห่าวอู๋ นั่งอยู่ด้านในรถยนต์หันสั่งลูกน้อง...

“ทหาร! คุณไปเอาผ้าปิดตานกออกสิ แล้วปล่อยให้มันเป็นอิสระ”

“ครับ!” ทหารหนุ่มวิ่งเข้าไปหาชาวพื้นเมืองที่มีนกอินทรีย์เกาะไหล่

หวังฉวนร้องสั่งพลขับ... 

“ขับรถไปกลางสะพานเร็ว!”

“วี๊ด!...ดดด!!” Tamer 30 วิ่งตามรถยนต์เป็นขบวน ไปหยุดที่กลางสะพาน

“Messiah!” สายตาสีฟ้าอำมหิตของหวังฉวน มองอย่างกระหายเลือด.

“Messiah! Messiah! Messiah! Messiah!”

“กระโดดลงไป! เล่นน้ำกัน”

“Messiah! Messiah! Messiah! Messiah!”

“วิ้ว!วิ้ว!” ทั้งเด็กและผู้ใหญ่แย่งกันกระโดดลงจากสะพานสูงลงแม่น้ำเย็นเฉียบด้านล่าง

“ตูม!ตูม!ตูม!!” บนใบหน้าที่มีรอยยิ้มนั้น ไม่มีร่องรอยของความกลัวอยู่เลย

ภายในรถยนต์...นายพลห่าวอู๋นั่งมองตะลึงกับอานุภาพของนกหวีดตาค้าง

ทันใดนั้น...

“Rrrrr!” เขาสะดุ้งโหยง ก้มมองโทรศัพท์ก่อนจะรับ

“ท่านนายพลครับ ผมแทรกซึมเข้ามาปาปัวแล้วนะครับ ตอนนี้พวกกบฎแบ่งแยกดินแดนโดนทหารอินโดนีเซียล้อม ชาวบ้านออกมาก่อจราจลกำลังวุ่นกันเลยครับ”

“เสี่ยวปัง!ระวังตัวดีดีนะ คุณไม่ต้องสนใจพวกกบฏ จำภารกิจของคุณไว้ดีดี ห้ามโดนจับได้เด็ดขาด”

“ขอบคุณครับท่าน!”

“ตุ่บ!!” หวังฉวนกระโดดลงจากหลังคา เปิดประตูเข้ามา…

“มีอะไรเหรอ ท่านนายพล?”

“เสี่ยวปัง! อยู่ที่อีเรี้ยนจายาแล้วครับ”

“โอ้! ดีมาก ขอผมพูดกับเขาหน่อย”

ห่าวอู๋!ส่งโทรศัพท์ไปให้…

“เสี่ยวปัง! เอาของมาให้ได้นะ ผมเชื่อมือคุณ”

“ขอบคุณครับท่าน”

“ตอนนี้สถานการณ์เป็นอย่างไรบ้าง? ผมได้ข่าวว่าทหารอินโดนีเซียจะเข้าถล่มฐานที่มั่นของกบฎแล้วนี่ ระวังลูกหลงด้วยนะ มีปัญหาอะไรหรือเปล่า?” เขาถามเสียงอบอุ่น

“เอ่อ! ก็หนักเอาการอยู่เหมือนกัน ทหารเริ่มโอบล้อมแล้วครับ แต่ผมพบเป้าหมายแล้ว ผมตามรอยอยู่ห่าง ๆ รอเวลาลงมือครับท่าน ลำบากมากครับ ต้องคอยระวังทั้งสองฝ่าย”

“ดี! ดีมาก!”

“ผมจะรอดูสถานการณ์ ถ้าสะดวกก็จะลงมือทันที ผมไม่มีปัญหาอะไรแล้วครับ เอ่อ! ท่านได้เห็นข่าวหรือยังครับ”

“ข่าวอะไร?”

“ค่ายทหารและเมืองซาลาดีนเป็นไหม้จุลเลยครับ ตอนนี้! ข่าวยังหาสาเหตุไม่เจอเลยครับว่าเกิดอะไรขึ้น?”

“อ๋อ! เรื่องนั้น ผมรู้แล้ว แค่นี้นะ” เขาหันมองหน้านายพลห่าวอู๋

“ท่านนายพล! ลูกน้องของคุณ ยอดเยี่ยมทุกคน ซีชาน!เป็นยังบ้างหายดีหรือยัง?”

“หายแล้วครับให้พักก่อน แต่ผมบอกไปแล้วว่า ภารกิจต่อไปเป็นของเขา ให้ไปตามล่านาตาลี”

“ดีเลยที่พูดขึ้นมา พวกเขาขนวัคซีนล็อตสุดท้ายออกไปจากกองพันที่ 8 แล้วใช่ไหม? ปิดศูนย์ไปแล้วใช่ไหม?”

“ปิดไปแล้วครับ! วัคซีนแจกไปทั่วโลกแล้ว ทุกอย่างเป็นไปตามแผนครับ”

“ผมคงต้องให้รางวัลแล้วล่ะ ทำงานเยี่ยมจริง ๆ” เขาบอกแล้วกดส่งคลิปไปให้ยอร์น แล้วหันมองห่าวอู๋

“ท่านนายพล! เรียกทหารกลับเถอะ อยู่นานไม่ดีแน่ ตรงนี้มันใกล้อุยกูร์ เดี๋ยวผู้บัญชาการทหารซินเจียงมันบินมาดู เราจะแย่เอา”

“ครับท่าน!” นายพลฯ ก้าวลงจากรถไป

“Rrrrr” หวังฉวนยิ้มปรับสีหน้าก่อนจะรับ

“Messiah! ท่านยอร์น”

“ยอดเยี่ยมมาก หวังฉวน Messiah! ”

“ผมขออนุญาตเข้าฟิลิปปินส์นะครับ”

“ได้! คุณจัดการได้เลย เก็บกวาดให้เรียบร้อยด้วยนะ งั้นคุณทำงานไปเถอะ มีปัญหาอะไรเพิ่มเติมมั้ยครับ?”

“ไม่มีแล้วครับ”

“โชคดีนะหวังฉวน Messiah!”

“บรื้น!...นน!” รถยนต์ทหาร 3 คัน เคลื่อนตัวอย่างเร็วเข้าสู่สนามบินออยจี

เขาหันมาถามนายพลห่าวอู๋…

“คุณส่งทหารปลอมตัวเป็นนักท่องเที่ยว 1 กองร้อยเข้าไปมะนิลา ผมจะไปทำงานที่นั่นและจะเลยไปที่เกาะสแปลสลี่ด้วย”

“ครับท่าน!” รถยนต์จอดเทียบสนามบิน

หวังฉวนกล่าวทิ้งท้าย...

“ช่วยกันให้กำลังใจเสี่ยวปัง ถ้าเขาทำสำเร็จเท่ากับสวรรค์เปิดทางให้เราแล้ว ไม่ต้องลงมาส่งนะ พวกคุณไปได้เลย” เขากล่าวเสร็จก็ลงไปอย่างอารมณ์ดี

…………………………………………………

ในเวลาเดียวกันที่ อูลานบาตอร์ เมืองหลวงของมองโกลเลีย...

“โอย! ปวดหลังจังเลย” จาดัมบา แม่บ้านวัยใกล้ 60 ลูก 5 กำลังซักผ้าขยับลุกขึ้นจากกะละมัง

“ไอรัต! ดูโทรศัพท์หน่อยสิ พี่สาวแกไปดูงานประจำปี แม่บอกให้ส่งคลิปให้ดู ได้ยินเสียงเมื่อกี๊นี้ใช่หรือเปล่า?”

“ครับแม่!” ไอรัตหนุ่มมองโกลวัย 20 วิ่งมาหยิบโทรศัพท์แล้วเปิดดู

ทันใดนั้น...

“Messiah!” เขาร้องเสียงดังกอดโทรศัพท์น้ำตาไหลพราก

“อ้าว! ไอ้ลูกคนนี้ บอกให้เอามาให้แม่” เธอกะย่องกะแย่งไป

“วี๊ด...ดด!!”

“Messiah!” จาดัมบาและลูกชายแย่งโทรศัพท์วิ่งออกนอกบ้าน

สงครามลูกใหม่กำลังจะประทุ ความเงียบสงบของโลกก็กำลังจะยุติลงเช่นกัน ข่าว Soulless จำนวนมหาศาลที่ซีเรียช็อคโลก สหรัฐฯ โยนความผิดไปให้รัสเซีย อ้างว่า รัสเซียทดลองนิวเคลียร์ผิดพลาด กัมมันตภาพรังสีหลุดออกจากการทดลอง ทำให้เกิด Dead man Walking อีกครั้ง