The last man stand วิบัติ 2026 เล่มที่ 5 ตอนที่ 13

มุมไบ อินเดีย

กรกฎาคม ค.ศ.2023

หลังจากเกิดเหตุการณ์วุ่นวายที่สนานคลิกเกต ท้องถนนเมืองมุมไบยังคงวุ่นวายไปด้วยการดิ้นรนต่อสู้หารายได้ การเอาชีวิตรอดจากความยากจนเป็นเรื่องสำคัญเร่งด่วนสำหรับคนจน การเมืองภายในเริ่มสั่นคลอนเกิดการแย่งชิงอำนาจระหว่างรัฐบาลประชาธิปไตยกับระบอบกษัตริย์

บาบูเดินยืดอกมั่นใจ

“ลักษมันเพื่อนรัก! ถ้านักข่าวได้คลิปไปพวกเขาจะได้เตือนชาวบ้านให้ระวังตัว”

“พวกเขาจะให้เงินเรามั้ย?”

“เราว่าเขาต้องให้แน่ เพราะเขาประกาศว่าถ้าใครมีเบาะแสมีรางวัล ตอนที่เราโทรติดต่อไปเขาดีใจกันใหญ่เลย”บาบูหันไปกอดคอเพื่อนยิ้มฟันขาว

“ดีเหมือนกัน นายจะเอาไปจ่ายค่าเทอมให้น้อง ซื้อเสื้อให้แม่ด้วยนะ”

“ถ้าได้มาก เราจะไปซื้อบ้านให้แม่ ฮ่าฮ่าฮ่า!” ฝันสูงสุดของบาบูคืออยากมีบ้าน

บาบูและลักษมันเพื่อนรักคู่ซี้ ตัดสินใจเอาคลิปไปมอบให้สำนักนักข่าวใหญ่ในเมืองมุมไบ พวกเขาเดินแหวกผู้คนพลุกพล่านไปที่อาคารสำนักข่าวบนถนนที่จอแจไปด้วยรถสารพัดชนิดและสารพัดเสียงแตร

“เกิดการปฏิวัติเหรอทำไมมีคนตายเยอะแยะ?”แม้จะผ่านมาเป็นเดือนแล้วผู้คนยังไม่วายสงสัยกับเรื่องที่เกิดขึ้น บ้านเมืองโกลาหลรัฐบาลคลอนแคลนประกาศภาวะฉุกเฉิน เกิดข่าวลือการแย่งชิงอำนาจกันระหว่างฝ่ายกษัตริย์และฝ่ายการเมือง

“ฉันว่าพระวิศณุลงโทษคนบาปมากกว่า” เสียงชาวบ้านสองข้างทางยังสันนิฐานเรื่องราวที่ผ่านมา

“ฉันได้ยินว่า มีเหตุการณ์แบบเดียวกันที่นาคปุระเหมือนกัน”

“ทมิฬนาดู ก็โดน”

………………………………………………

อาคารมุมไบ นิวส์

ภายในห้องประชุม...

กลุ่มผู้สื่อข่าวทั้งชายหญิงเข้ามารอในห้องอย่างสับสน โลกเต็มไปด้วยเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงจนพวกเขาไม่รู้จะเรียงลำดับความน่ากลัวจากที่ไหนก่อน

“ฮิชบอลเลาะห์ผนวกกับซีเรียและจอร์แดน เข้าโจมตีอิสราเอลแล้ว” เสียงอึกทึกจากการคุยกันของกลุ่มนักข่าว

“ฮามาสมันชิงเปิดก่อนนี่”

“มันรอจังหวะกันมานานแล้ว ต่างคนก็ต่างความคิด”

“ทำไมไม่ไล่ออกไปเหมือนกับที่เราแยกปากีสถานออกไปล่ะ?” เสียงถกเถียงกันดังอึงห้อง ในขณะอีกกลุ่มแบ่งเป็นสองฝักสองฝ่าย เชื่อกับไม่เชื่อ เห็นด้วยกับเห็นต่าง

“พั่บ!พั่บ!พั่บ!พั่บ!” ภาพข่าวบนจอนักข่าวสาวจากสำนักข่าวอัลจาซีรากำลังถ่ายทอดสดข้ามโลก รายงานสถานการณ์บนเฮลิคอปเตอร์ที่บินวนอยู่เหนือทะเลทรายกว้าง กลุ่มควันดำลอยกรุ่นจากซากอาคาร Soulless ที่เดินได้ก็เดินไร้จุดหมาย เดินไม่ได้ก็ตายแห้งแร้งกินคาผืนทรายร้อนระอุ

“ไม่มีบทสรุปว่าเกิดอะไรขึ้น ก่อนหน้าที่พวกเขาจะกลายเป็น Dead man walking ยังหาสาเหตุไม่เจอว่ามันเกิดจากอะไร จากที่สังเกตทุกคนอยู่ในอาการเดียวกัน”

ภาพบนจอตัดไปในผืนป่าปาปัว อินโดนีเซีย...

สภาพของ Dead man walking ไม่ได้ต่างกันทุกชนชั้นและชนชาติเดินเหม่อลอยไร้ทิศทาง กล้องจับไปที่ตัวเหี้ย สัตว์เลื้อยคลานกินซาก กำลังรุมทึ้งกินศพทหาร น่าขยะแขยง หดหู่ใจ นักข่าวชายจาก CNN รายงานเสียงตื่นจากอีกซีกโลก...

“เกิดการปะทะกันระหว่างฝ่ายรัฐกับกบฏแบ่งแยกดินแดนเมื่อหลายเดือนก่อนไม่มีผู้รอดชีวิตจากเหตุการณ์นี้ ทางทีมแพทย์ได้เข้าตรวจร่างกายพวกเขาแล้วไม่มีคนใดมีเชื้อโควิด-19 และไม่ทราบว่าทหารฝ่ายรัฐเป็นอะไรถึงไล่ฆ่ากันเอง ทางหมอผีประจำเผ่า อีริน บอกว่าเป็นเพราะเจ้าป่าลงโทษที่ทางการหักหลังผืนป่า” เสียงของนักข่าวหนุ่มเร้าใจ สร้างความฉงนสงสัยให้ห้องประชุมยิ่งขึ้น      

“สถานการณ์เลวร้ายระบาดไปทั่วโลกแล้วพึ่งเกิดเหตุการณ์เช่นนี้กับประเทศอินเดีย ทางการแพทย์พยายามค้นหาสาเหตุที่แท้จริงกันอยู่ ขอให้ประชาชนระมัดระวังในการใช้ชีวิตด้วยนะครับ ประเทศอินเดียเข้าขั้นวิกฤติแล้วกำลังจะเกิดสงครามกลางเมืองในไม่ช้า”เสียงนักข่าวตะโกนแข่งกับเสียงใบพัดของเฮลิคอปเตอร์

ภาพตัดไปที่อาคารองค์การอนามัยโลก สวิตเซอร์แลนด์...

“เมื่อไม่นานมานี้ดอกเตอร์นาตาลีเคยเตือนไว้แล้วว่า ให้หลีกเลี่ยงการทำกิจกรรมรวมกลุ่มและทิ้งปริศนาเรื่องวัคซีนไว้ ผู้คนทั่วโลกมีอาการเหมือนกันหมดเกี่ยวข้องกันหรือไม่? ท่านประธานครับ! ดร.นาตาลีจะออกมาให้ข้อมูลเพิ่มเมื่อไหร่ครับ เธอสัญญาว่าจะออกมาพบกับพวกเรา เมื่อวัคซีนพร้อมแล้ว” นักข่าวกำลังสัมภาษณ์ประธาน WHOs ที่นั่งหน้าเครียดบนโต๊ะในห้องทำงาน...

“ขอแสดงความเสียใจด้วยครับทุกท่าน ดร.นาตาลี พัค ติดเชื้อในกระแสเลือดเสียชีวิตไปแล้ว ทางทีมงานกำลังถอดรหัสเชื้อนี้กันอยู่ครับ ขอเวลาอีกไม่นาน เป็นไปได้ว่าอาจจะเกิดจากกัมมันตภาพรังสีนิวเคลียร์ ตามที่นักวิทยาศาสตร์ของอเมริกาสันนิฐาน” ประธานWhos ปิดตำนานนักวิทยาศาสตร์อัจฉริยะ

“แล้ววัคซีนที่รับปากไว้จะเสร็จเมื่อไหร่?”

“เราต้องประชุมกันอีก แล้วจะแจ้งเพิ่มเติมภายหลังครับ”

ทันใดนั้นภาพก็ตัดไป...พร้อมเสียงโหวกเหวกโวยวายที่หน้าห้องประชุม เกิดความโกลหลดันกันทะลักเข้ามาให้ห้องประชุม

“หลีกหน่อย หลีกหน่อย!” เสียงขอทางดังจากหน้าห้อง

ประธานบนเวทีประกาศเสียงดัง...

“ทุกท่าน! กรุณาอยู่ในความสงบก่อน ผู้ส่งข่าวกำลังเดินทางมาถึงแล้ว” เขาดึงความสนใจของทุกคนกลับมา พร้อมกับแสงสว่างจ้าทั่วห้อง

“ท่านประธาน! จะเชื่อเด็กจากสลัมได้เหรอ?”เสียงท้วงจากสมาชิกด้านล่าง

“ผมก็ไม่รู้ เขาบอกว่ามีหลักฐาน เราจะดูพร้อมกันมาช่วยกันวิเคราะห์ พวกท่านในที่นี้มีใครยังไม่ได้ฉีดวัคซีนบ้างยกมือขึ้น” ประธานมุมไบนิวส์ร้องถาม ทั้งห้อง...ไม่มีใครยกมือ          

“เอกฉันท์เลยนะครับทุกคนฉีดวัคซีนแล้ว สิ่งที่ดอกเตอร์นาตาลีพูดไว้เป็นปริศนาสงสัยจะมีมูล ตอนนี้ทั่วโลกมี Dead man walkingกระจายไปทุกชาติ ทุกท่านต้องระวังเรื่องกิจกรรมกลุ่มที่เธอเตือนไว้ด้วยนะครับ” ท่านประธานยิ้มมองอย่างพึงใจ

นักข่าวสาวยกมือ...     

“มันแปลกมากที่มีเหตุการณ์กลายพันธ์ของมนุษย์ขนาดนี้แต่ไม่มีใครรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมมันถึงไม่มีหลักฐานอะไรหลงเหลือเลย อย่างน้อยที่สุดก็น่าจะมีกลุ่มใดสักกลุ่มที่ออกมาเคลมว่าเป็นผลงานของพวกเขาสิ?” นักข่าวสาวสีหน้าเครียดหันมองเพื่อนในห้อง 

“หลบหน่อย! หลบหน่อย!” เสียงอื้ออึงก็ดังใกล้หน้าประตู...  

“มาถึงแล้วครับทุกท่าน!” กลุ่มนักข่าวแหวกทางให้ชายหนุ่มมอมแมม 2 คน เดินเหนียมท่ามกลางกลุ่มชายสวมสูท

“ตามผมมา!” เขาถูกพาออกไปยืนบนเวทีเคียงข้างประธานมุมไบนิวส์

“จะเชื่อได้เร้อ...ดูจากสภาพแล้วมาหลอกเอาเงินหรือเปล่า? อย่าให้นั่งเก้าอี้นะ ให้มันยืน!” เสียงเชือดเฉือนจากนักข่าวสาวด้านล่าง

ท่านประธานโบกมือปราม....  

“ใจเย็น ๆ ครับทุกคน ผมจะเป็นคนสัมภาษณ์เอง” เขาร้องบอกแล้วหันไปหา 2 หนุ่ม..           

“นายชื่ออะไร แนะนำตัวด้วย?”           

“ผมชื่อ...บาบู ซาลาม เพื่อนของผมชื่อ...ลักษมัน กวนนาดี” เขาตอบเสียงดังแล้วยิ้มมองลงไปที่ผู้ร่วมประชุมประมาณ 60 คน ทุกสายตาจับจ้องมาที่เขาและเพื่อนอย่างเคลือบแคลง       

“ในวันนั้น...มันเกิดอะไรขึ้นที่สนามวันเกเด เล่าให้ฟังหน่อยสิ?”
         "ผมพาแม่ไปฉีดวัคซีน วันนั้นคนเข้าสนามเยอะมาก ท่านนายกฯไปเปนประธานด้วย จู่ ๆ ก็มีเสียงเย็น ๆ คล้าย ๆ ขลุ่ยผิว เสียงหวานเพราะมากดังขึ้น หลังจากนั้นทุกคนก็กลายเป็นดุร้ายกันหมด” บาบูยืดอกบอกอย่างมั่นใจ

“ฮ่าฮ่าฮ่า!” เสียงนักข่าวพร้อมใจกันหัวเราะ    

“บ้าไปแล้ว! เจ้าเด็กนี่เอาอะไรมาพูด เสียงขลุ่ยบ้านพ่อมึงเร้อ ทำให้คนเป็นปีศาจ” เสียงตะโกนเหยียดหยันจากด้านล่าง          

“พูดให้มันพอฟังได้หน่อยเถอะ เสียงขลุ่ยผิวเหรอเป็นพระกฤษณะหรือไง?” นักข่าวสาวด้านล่างเหยียดใส่

“ใช่ครับ! อาจจะเป็นขลุ่ยบันซูรีของพระกฤษณะก็ได้” บาบูยิ้มกว้าง ดวงตาใสซื่อ

“นายไม่ได้ล้อเล่นนะ?” ประธานหันไปถาม

“ผมมีหลักฐาน ผมถ่ายวิดีโอไว้” ลักษมันยกโทรศัพท์ของตนขึ้นชูเหนือหัว

“ฮึ้ย!” ประธานบริษัทยิ้มกว้าง ก้าวเท้าเข้าไปหา...      

“เก่งจัง! ขอให้เราได้ดูหน่อยได้ไหม?”

“ได้ครับ!” ลักษมันไม่ลังเลส่งโทรศัพท์ให้เขาทันที       

“เจ้าหน้าที่เอาไปฉายให้เห็นพร้อม ๆ กัน” เขาส่งโทรศัพท์ต่อไปให้เจ้าหน้าที่ บาบูขยับกางมือร้องเตือน...      

“อย่าเปิดเสียงนะครับ ผมสงสัยว่ามันเกิดจากเสียงขลุ่ย ทุกอย่างเปลี่ยนไปหลังจากได้ยินเสียงนี้” เขาหันไปบอกกับกลุ่มผู้สื่อข่าวที่กำลังลุ้นรอคอย 

“ฮ่า!ฮ่า!ฮ่า! ไอ้เด็กน้อยอย่าอวดฉลาด ของอย่างนั้นมันไม่มีจริงหรอก” นักข่าวสาวคนเดิมไม่ให้ราคาบาบูเลย

ประธานยกมือปราม...            

“เชื่อไว้หน่อยก็ดี เจ้าหน้าที่ปิดเสียงไว้ก่อน นายสองคนไปดูสิ” เขาหันไปสั่งแล้วเอาหลังมือเช็ดจมูก

หลังจากไฟในห้องดับลง ภาพความวุ่นวายในสนามคลิกเกตบนจอหน้าห้องไร้เสียงเล็ดลอดออกมา บาบูยืนอยู่ข้างเครื่องฉายภาพหันกระซิบเพื่อน...

“นายระวังตัวนะเพื่อน ถ้าเกิดอะไรขึ้นวิ่งออกไปที่ระเบียงด้านข้างนะ เราไม่น่ามาเลย พวกนี้ไม่เป็นมิตรเลย” เสียงของเขาผิดหวัง

“อื้อ! เราระวังตัวอยู่” สายตาของลักษมันจับจ้องไปบนจอ นายกฯและผู้ติดตามกรีดร้อง           

“เปิดเสียงสิ! ดูแค่นี้จะรู้ได้อย่างไร?” นักข่าวสาวโวยเสียงดังเดินปรี่มาที่เครื่องฉาย

“อย่าครับเชื่อผมเถอะ!” บาบูกางแขนเข้าขวาง

“เชื่อเด็กเถอะ!” ประธานปรามอีกครั้ง

“ไม่มีเสียงจะรู้ได้ยังไงอาจจะไม่ใช่ขลุ่ยกฤษณะก็ได้ อาจจะเป็นเวทย์มนต์ก็ได้ มีเสียงการสวดคาถาด้วยรึป่าว? ไปเลยไป! เหม็นว่ะ!” นักข่าวโบกมือไล่

“เจ้าหน้าที่ เปิดเสียง!” เธอตวาดแวด หลายคนลังเล บางคนอุดหู

“Messiah! Messiah! Messiah! Messiah!” เสียงกระหึ่มห้อง

ภาพภายในสนามคลิกเกตโกลาหล ใบหน้าของทุกคนยิ้มกว้างแหงนมองไปที่ห้องบรรยายกีฬา บ้างก็วิ่งเข้าหาชายชุดดำที่คลุมหัวไม่เห็นหน้า

“ไอ้บ้า! นี่โกหก” นักข่าวสาวง้างมือจะตบ

“ไม่ได้โกหก! มันเป็นของจริง!” บาบู ยกมือขึ้นบัง

“ยังจะเถียงอีกไอ้เด็กสกปรก มึงกลับไปเลยนะ อย่าไปให้เงินมัน” เธอหันไปคว้าแก้วน้ำจะสาดใส่

ทันใดนั้น!…

“วี๊ด!...ดดด!!!” เสียงนกหวีดดังขึ้นก่อน…      

“Messiah!Messiah! Messiah! Messiah!” นักข่าวทั้งห้องกลายเป็น Tamer30

“ไปเร็วเพื่อน!” บาบูและลักษมันวิ่งออกไปนอกระเบียงตามที่นัดกันไว้           

“Messiah! ฆ่าคนที่ไม่ฉีดวัคซีนให้หมด” เสียงของราเชนทร์ดังขึ้น

“Messiah!Messiah!Messiah!Messiah!” นักข่าวทั้งหมดวิ่งกรู ตามบาบูและลักษมันออกไปด้านข้างห้อง

“เอาไงดีล่ะเพื่อน!” ทั้งสองคนวิ่งมาจนมุมบนลานกว้างของระเบียงชั้น 20     

“จับมันไว้! อย่าให้หนีไปได้” ประธานเกรี้ยวกราดร้องสั่ง ฝูงนักข่าวต้อนสองหนุ่มไปติดขอบอาคาร

“สูงจังเลย!” ลักษมันชะเง้อคอมองหน้าเสีย

“กระโดดให้ตรงผ้าใบนะเพื่อน” บาบูมองผ้าใบด้านล่าง       

“ฆ่ามัน! ฆ่ามัน!” พวกเขากรูเข้ามา    

“กระโดด!” เพื่อนรักทั้งสองจับมือกันกระโดดจากชั้น 20 ลงสู่พื้นด้านล่างกระแทกพื้นดับสยอง

ปริศนายังคงเป็นปริศนาต่อไป ผู้ใดที่มาพบและเปิดโทรศัพท์ก็จะกลายเป็น Tamer 30 ไปโดยปริยาย ไม่มีโอกาสได้รู้ต้นเหตุของการเกิดDead man walkingและไม่มีวิธีป้องกัน อินเดียอาณาจักรแห่งความเหลื่อมล้ำกำลังถึงคราวล่มสลาย

                                    ...................................................................