The last man stand วิบัติ 2026 เล่มที่ 5 ตอนที่ 14
| หมวดหมู่ | The last man stand. วิบัติ 2026 เล่มที่ 5 |
| ราคา | 0.00 บาท |
| สถานะสินค้า | Pre-Order |
| อัพเดทล่าสุด | 7 มี.ค. 2567 |
ขออภัย สินค้าหมด
รายละเอียดสินค้า
นอร์มังดี ฝรั่งเศส
Exon service
พฤศจิกายน ค.ศ.2023
รถยนต์แฮมเมอร์สีเทา แล่นผ่านสนามฝึกคอมมานโด ทหารกำลังฝึกซ้อมกลางหิมะหนาวเหน็บ พวกเขาผ่านการทดสอบพื้นฐาน ผ่านเข้ามาฝึกรบพิเศษทำภารกิจที่หินที่สุด
“บรื้น!...นน!!” รถยนต์แล่นผ่านมาจนถึงโรงยิมฯ...ชายบึกบึนตัวสูง ตัดผมสั้นเกรียนเดินองอาจเข้าไปข้างใน ทหารกำลังพักผ่อนลุกขึ้นทักทาย...
“หัวหน้า!”
เขาเดินยิ้มไปหาทหารร่างสูงใหญ่ที่ยืนข้างกับเด็กหนุ่มตัวเล็กสูงราวหัวไหล่
“แจ็ค! เป็นไงมั่ง ยังเจ็บแผลมั้ย?” เขาเดินยิ้มเข้าไปตบไหล่แล้วลูบหัวที่มีผมหรอมแหรมของเพื่อนอย่างสนิทใจ
“ไม่เจ็บแล้วครับ!” แจ็คยืดอก ใบหน้าของเขาเป็นแผลไฟไหม้เหมือนปีศาจ แผลเป็นยึดหน้า เส้นปูดโปนดึงแก้มลงมาถึงคอ
“ไง! ไอ้สี! มึงขอแบ่งกะเจี๊ยวของ ยูซุป ข่านมาได้มั้ย?” เขาตบไหล่เจ้าตัวเล็กแล้วหัวเราะ
“หัวหน้า! อย่าบุลลี่สิ ผมแม่งมีปมด้อยไปเลย ไม่กล้ายืนเยี่ยวใกล้ข่านเลย” สีสะหมอนหนุ่มลาวหน้าจ๋อย
“เฮ้ย! ผู้หญิงไม่ได้สนเรื่องขนาดของกะเจี๊ยวหรอก พวกเธอสนขนาดของความดีและขนาดของเงิน มึงเชื่อกู!” เขายิ้มเอ็นดูลูกน้อง
“หึ! หึ! หึ! ” แจ็คหัวเราะเบา ๆ
“แจ็ค! บ่ต้องมาหัวเลย เดี๋ยวโดดเตะก้านคอซะเลย” ตัวเขาเล็กนิดเดียว แหงนคอมองหน้าแจ็คที่ตัวสูงใหญ่อย่างกับยักษ์
“ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า! ฮ่า!” ทั้งกลุ่มหัวเราะกับท่าทางของเขา
“ขอโทษ! มันขำไม่ได้ดูถูก” เจ้าแจ็คตบไหล่เพื่อน
“มีงานเข้ามาแล้ว!” หัวหน้าทีมหันไปยิ้มกับเจ้าสี
“เหรอ?” ทั้งคู่ตาวาว
“ข่าน! อยู่ไหน?”
“นอนอยู่โน่น!” สีสะหมอนชี้ ไปที่นอนยกน้ำหนัก
“ยูซุป ข่าน! มานี่หน่อย” เขาหันไปเรียก
“เยสเซอร์!” ยูซุป ข่านยืดอก อดีตนักรบตาลีบันตัดผมสั้น โกนหนวดเครา ใบหน้าสะอาด ดวงตาเขียวใสเดินยิ้มเข้ามา
“ไปคุยกันบนห้องดีกว่า”
ทั้งสี่พากันเดินขึ้นไปบนออฟฟิศชั้น 2 ของโรงยิม ภายในห้องทำงานเป็นระเบียบเรียบร้อย โมเดลเครื่องบินรบ รถถัง สรรพาวุธต่าง ๆ จัดเรียงไว้บนโต๊ะ แผนที่โลกขนาดใหญ่และธงม้าศึกสัญลักษณ์ของ Exon service ขึงตึงด้านหลังโต๊ะทำงาน
“ผมขอไปทำนะครับ!” เจ้าแจ็คหน้าปีศาจเอ่ยทันทีที่หัวหน้านั่งลง
“ทำไม ขอเหตุผลหน่อย?” เขาเงยหน้ายิ้มอ่อน
“ผมอยากได้เงินครับ”
“เดือดร้อนเหรอ?”
“ผมจะเก็บไว้รักษาตัว ไม่อยากเป็นภาระให้ใครแล้วครับ”
“งานนี้ไปญี่ปุ่น สังหาร 1 คนเก็บนกหวีดด้วย ค่าหัว 10 ล้านเหรียญ”
“โอ้โห! ใครจ้างครับ?” สีสะหมอนร้องลั่น
“จะสนทำไม? ”
“จัดการแบบไหนครับ” ข่านยื่นหน้าเคร่งขรึมเข้ามา
“เป้าหมายเป็นหัวหน้าแก๊งยากูซ่าคันโดะ มันบ้า ตอนนี้มันยึดประสาทฮิโรชิม่าเอาไปเป็นกองบัญชาการ บินเข้าไปจัดการกับมัน” เขาเคาะโต๊ะเบา
ยูซุปยื่นหน้าเข้ามา...
“แจ็คขอก็ให้ไปทำ เจ็ทโด้ครับ! ผมไม่เข้าใจบางอย่าง?”
“อะไร?”
“คราวที่ไปปาปัว คุณสั่งให้เราดำน้ำทำไม? ผมคิดอย่างไรก็คิดไม่ออก?” คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน ดวงตาเขียวใสใคร่รู้
“ผมมีเรื่องไม่สบายใจ ไม่รู้จะเตือนพวกคุณยังไง? คุณเห็นข่าว Dead Man walking กันแล้วใช่ไหม?”
“เยสเซอร์!” ทุกคนพยักหน้า
“พวกคุณฉีดวัคซีนป้องกันโควิดกันหมดทุกคนแล้วใช่ไหม?”
“เยสเซอร์!”
“คุณต้องเอาวิทยุ Walk man ติดตัวไว้ตลอดเวลานะ”
“ทำไม?” เจ้าสีเกาหัว
“Dead Man walking มันเกิดจากเสียงนกหวีด คุณสวมหูไว้ตลอดก็ดี ถ้าเห็นท่าไม่ดีก็เปิดเพลงให้ดัง อาจจะช่วยได้ ผมก็ไม่แน่ใจ”
“ผมไม่เข้าใจ นกหวีดที่เราไปเก็บนี่นะ มั่วหรือเปล่าครับ หัวหน้า?” สีสะหมอนสายตาเคลือบแคลง
“เห็นข่าวดอกเตอร์นาตาลีเสียชีวิตแล้วใช่มั้ย? นับว่าเป็นข่าวร้ายของโลก คนที่ช่วยโลกใบนี้ได้มีแต่เธอคนเดียว คนที่แก้วัคซีน Tame 26 ได้จากไปแล้ว โลกกำลังจะล่มสลายในไม่ช้า เชื่อผมเถอะ!”
“หัวหน้า! ยิ่งพูดยิ่งงง สงครามยูเครนกับสงครามตะวันออกกลางต่างหากที่จะทำให้โลกล่มสลาย มีคนตายทุกวัน เด็กเป็นกำพร้าทุกวัน” เจ้าสีสะหมอน สวนทันควัน
หัวหน้าทีม อึกอัก ลังเลเหมือนตัดสินใจไม่ถูก...
“เออว่ะ! ผมพูดเรื่องอะไรวะ? ถือว่าผมไม่ได้พูดก็แล้วกัน”
“ดอกเตอร์นาตาลีเป็นอะไรตายครับ” เจ้าแจ็คร้องถาม
“เห็นข่าวบอกว่า ติดเชื้อร้ายแรง เธอรอดตายมาหลายครั้ง แต่สุดท้ายก็ไม่รอด น่าเสียดายยังเด็กอยู่เลย เก่งด้วย สวยด้วย เฮ้อ!”
“หัวหน้ารู้จักเธอด้วยเหรอ?” สีสะหมอนสนใจตาวาว
“รู้สิ! รู้จักดีด้วย”
“ผมเคยดูในวันที่เธอให้สัมภาษณ์ ขาว สวย ตาคม จมูกเชิด ปากจิ้มลิ้ม ผมว่าเธอต้องเป็น LB แน่ เลขาฯ ของเธอก็โคตรสวยเลย ผมมองไม่พลาดหรอก สองคนนั้นเป็นแฟนกันชัวร์ โคตรแจ่ม!” เจ้าสีสะหมอนยิ้มกรุ้มกริ่ม
“จริง ๆ แล้ว พวกนายก็มีส่วนในการช่วยชีวิตของเธอทางอ้อม”
“หือ!” ทุกคนหันมองหัวหน้าทีม
“ผมก็รู้จักเหรอ?” สีสะหมอนยื่นหน้า
“ช่างเถอะ! เธอจากไปแล้ว หมดทุกข์หมดโศกแล้ว”
สีสะหมอนหันไปหาเจ้าแจ็คหน้าผี...
“ผมเสียดายจังเลยว่ะ ดูข่าวแล้วใจหาย ญี่ปุ่นก็เละเหมือนกัน” เขาส่ายหัวเสียดาย
“เสียดายอะไร?” แจ็คขมวดคิ้ว
“สาว ๆ ดารา AV ของผม น่าจะกลายเป็น Dead man walkingกันหมดแล้ว คิดถึง Karen Kaeda จังเลย”
“ฮ่า!ฮ่า!ฮ่า!”
“จริง ๆ นะ ผมคลายเหงาด้วยการดูหนังแค่ 2 ประเภทเท่านั้น ผมคิดว่ามีแค่นี้ ผมก็อยู่ได้กับโลกซังกะบ๋วยนี่แล้ว”
“อะไรล่ะ?”
“ซีรี่เกาหลีกับAVญี่ปุ่น ดูไปดูมา ผมว่าดารา AVญี่ปุ่นหน้าตาคล้ายกับไอดอลเกาหลีทั้งนั้นเลย จินตนาการง่ายด้วย ฮี่!ฮี่!”
“ฮ่า!ฮ่า!ฮ่า! แฟนพันธ์แท้ล่ะสิ”
“จริง ๆ นะ ถ้าผมชอบไอดอลเกาหลีคนไหน ไปดักรอที่หน้าเว็ป AV เดี๋ยวก็เจอ เดี๋ยวนี้ AI มันเก่งมากหน้าเหมือนมาก”
“ฮ่า!ฮ่า!ฮ่า!”
“ชักว่าวทุกวัน กะเจี๊ยวไม่ใหญ่ขึ้นเหรอวะสี?” หัวหน้าทีมอำเจ้าสี
“เห่ย! จะว่าไปแล้ว ผมว่า ผมคงกำมันจนเล็กลงไปเองแหละ!”
“เหลือเอาไว้เยี่ยวมั่งนะ ก่อนที่มันจะละลายไปกับมือของมึง”
“ฮ่า!ฮ่า!ฮ่า!”
สีสะหมอนเดินเข้าประชิดตัวแจ็ค แล้วกระซิบ...
“นกหวีดมันร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ? หัวหน้าก็พูดให้สงสัย”
“ผมก็ไม่รู้?”
“ไอ้นกหวีดที่เราตามล่ากันนี่เหรอ?”
“ไม่รู้สิ! เขาห้ามเด็ดขาดไม่ให้เป่าเล่น ก็เชื่อเขาเถอะ อย่าสงสัยคำสั่ง”
หัวหน้าทีมหันไปหาทั้งสองคน...
“ใครจะไปเก็บนกหวีดกับแจ็คบ้าง?”
“ผมไปเอง” สีสะหมอนยกมือ
“แจ็ค! ไปเตรียมตัว อีก 3 วันเดินทาง บินลงหลังคาปราสาทฮิโรชิมะ เก็บเงียบ เอานกหวีดกลับมา”
“ฮูย่าห์!”
......................................................สมาชิก
สินค้าในตะกร้า ({{total_num}} รายการ)
ขออภัย ขณะนี้ยังไม่มีสินค้าในตะกร้า
ราคาสินค้าทั้งหมด
฿ {{price_format(total_price)}}
- ฿ {{price_format(discount.price)}}
ราคาสินค้าทั้งหมด
{{total_quantity}} ชิ้น
฿ {{price_format(after_product_price)}}
ราคาไม่รวมค่าจัดส่ง
➜ เลือกซื้อสินค้าเพิ่ม