The last man stand วบัติ 2026 เล่มที่ 5 ตอนที่ 32

ปักกิ่ง
มหาศาลาประชาชน
ธันวาคม ค.ศ.2024

อาคารจิ่นเทา ภายในห้องปฎิบัติการ...ทหารหนุ่มสาวสารวนกับงานในหน้าที่ของตัวเอง เสียงสัญญาณดังเตือนจากคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะดังสลับกันกับเสียงโทรศัพท์

นายพลห่าวอู๋และลูกน้องนั่งประชุมกันอยู่ห้องกระจกมุมห้อง ทุกสายตาจ้องมองภาพถ่ายดาวเทียม บอลลูนปริศนานับพันลอยบนท้องฟ้าจนบดบังแสงอาทิตย์เป็นเงาดำ คืบคลานอย่างช้า ๆ ข้ามมหาสมุทรแปซิฟิก

“ท่านครับ บอลลูนแยกออกเป็น 2 สาย ไปอเมริกาเหนือและใต้ เราจะถล่มยุโรปก่อนหรือไม่ครับ?”

“ยุโรปกลางพังหมดแล้ว ซีชานทำงานอยู่ที่โรมาเนีย เขาจะเข้าถล่มยุโรปใต้ทั้งหมด อย่าให้ข้าศึกพุ่งเป้าไปที่นั่น ล่อให้พวกมันตามบอลลูนไปเรื่อย ๆ”

“ได้ครับ!”

“ตัดภาพไปที่หาซีชานหน่อย” นายพลสั่งการเจ้าหน้าที่แล้วยกวิทยุเรียก...

“ซีชานพร้อมรึยัง?”

“พร้อมมากครับ” ซีชานยืนโดดเด่นท้าทาย บนหลังคาอาคารรัฐสภาของโรมาเนีย

“ลงมือเลย” นายพลสั่งเบา ๆ แล้วปิดภาพ

หวังฉวนนั่งกระหยิ่มใจสายตาสมหวัง เลขาชายสวมสูทดำเดินเข้ามา

“มีอะไรเลขาอู”

“ท่านนายพลฯ ทั้งสามเหล่าทัพมาครับ” เขาก้มกระซิบ

หวังฉวนเลิกคิ้วยิ้มมุมปาก

“ไปเชิญเข้ามา”

“ครับท่าน!” เลขาอูหมุนตัวเดินออกไปพา 3 นายพลเข้ามาในห้อง

“ท่านประธานาธิบดี ท่านกำลังจะทำอะไร?” ผู้บัญชากองทัพบก นายพลพิเศษจ้าวอู่หลง ร้องถามเสียงลั่นจากหน้าห้อง เขาเดินจ้ำอ้าวมาด้วยสายตาเคลือบแคลงสงสัย ตามมาด้วยผู้บัญชาการกองทัพอีก 2 เหล่าทัพที่ท่าทางขึงขังไม่ต่างกัน…

“ทำไมท่านไม่ปรึกษากับพวกเราเลย? ท่านประกาศสงครามโดยไม่มีมติจากพรรค ผิดกฎกติกานะครับ” ผบ.ทัพบกถามเสียงเข้ม

“ใจเย็น ๆ ทั้งสามท่าน มาก็ดีแล้ว ผมจะได้ให้ดูพร้อมกัน” หวังฉวนหัวเราะเบา ๆ แล้วผายมือ...

“เชิญนั่งก่อน กินน้ำชากันก่อน”

“ท่านเป็นคนส่ง บอลลูนนั้นไปใช่ไหมครับ?” หวงอี้เฉิน ผบ.กองทัพอากาศร้องถามแล้วยกถ้วยซด

“แล้วมันคืออะไร? เอามาจากไหนมากมายขนาดนั้น?” ผบ.ทหารบกหน้านิ่ว

“เราจะถล่มอเมริกา ปิดฉากโลกเสรี จีนจะครองโลกเบ็ดเสร็จเด็ดขาด ขอถามทั้งสามท่านว่า จะร่วมเป็นหนึ่งในประวัติศาสตร์กับพวกเราหรือไม่? ท่านพร้อมที่จะจารึกชื่อไว้เป็นเกียรติหรือไม่?” หวังฉวนเสียงเข้มจ้องหน้าทีละคน

“แล้วทำไมท่านไม่เรียกประชุมพรรคฯ” นายพลเรือจ้องหน้า

“เรื่องนี้ ผมต้องการเอกภาพในการตัดสินใจ เป้าหมายคือยึดอเมริกา ผมคิดว่าทุกท่านคงจะเห็นด้วย เราเป้าหมายเดียวกันอยู่แล้วนี่นา” หวังฉวนกล่าวเรียบ ๆ

“ท่านใช้คนของกองทัพ แต่ท่านไม่ขออนุญาตผมสักคำ” ผบ.ทัพบก หันมองสายตาตำหนิไปที่นายพลห่าวอู๋ เขาก้มหน้าหลบสายตา

“ผมสร้าง Smart Army เราไม่ต้องใช้กำลังทหารอีกต่อไป ไม่ต้องมีกองทัพใหญ่เทอะทะแบบนี้” หวังฉวนยังใจเย็น

“แล้วบนนั้นมีอะไร? ท่านส่งนิวเคลียร์ขึ้นไปบนนั้นเหรอ?”

“ฮึฮึฮึ! ผมจะทำอย่างนั้นไปทำไม? รบชนะบนซากปรักหักพัง ใช้พื้นที่ไม่ได้ กัมมันตภาพรังสีทำลายล้างหมด ไม่ดี! ไม่ทำ!” เขายิ้มอารมณ์ดี

“ใครเป็นคนรับผิดชอบกับแผนงานนี้?” ผบ.จ้าวอู่หลง ท่าทางไม่ยอม

“งานนี้เป็นของทัพบก ผมคิดว่า จะยกให้ท่านเป็นผู้รับผิดชอบ แต่เห็นท่าทางของท่านแล้ว ท่านคงไม่สนใจ” หวังฉวนยิ้มเจ้าเล่ห์

ผบ.จ้าวชะงักเปลี่ยนสีหน้าทันที...

“ท่านก็น่าจะบอกล่วงหน้าสักนิดสิครับ ผมเตรียมตัวไม่ทัน ยังไงอเมริกาก็เป็นศัตรูของชาติอยู่แล้ว ต้องเห็นด้วยอยู่แล้วสิ” เขาเสียงอ่อนยิ้มกว้าง 

ผบ.ทหารเรือใบหน้านิ่งสายตาแคลงใจยกมือ...

“แล้วบนนั้นมีอะไร?”

“มันเป็นอาวุธชีวภาพ ให้ทุกท่านคอยดูผลลัพท์ของมันก็แล้วกัน ผมยังจะไม่อธิบายให้ฟังในวันนี้ คนที่จะเล่าให้ฟังจะเป็นคนไปบัญชาการที่อเมริกา ผบ.จ้าวอูหลง ท่านสนใจไปไหม?” เขาเน้นเสียงไปที่ ผบ.ทหารบก

ผบ.จ้าวขยับยืดอก...

“พร้อมเต็มที่เลยครับ”

“ทางอเมริกาติดต่อมาบ้างหรือเปล่า?”

“ติดต่อมาทุกวัน พวกมันก็ยังไม่แน่ใจว่า บอลลูนจะไปหยุดที่ไหน ตอนนี้ลอยข้ามทวีปไปแล้ว ผมบอกไปแล้วว่า มันเป็นเพียงเครื่องมือสำรวจอากาศ”

“ท่านจะใช้แค่ บอลลูนไม่กี่ลูกนี่เหรอไปถล่มอเมริกา?”

“ผมไม่เชื่อว่า มันจะได้ผล ท่านกวนน้ำให้ขุ่นเปล่า ๆ” ผบ.เรือส่ายหัว

“เดี๋ยวพวกท่าน จะได้เห็นอานุภาพของมัน พวกท่านพักผ่อนเถอะ ไม่ต้องห่วง ผมจะชนะอเมริกาโดยไม่ต้องเสียทหารสักคนเดียว เราต่อสู้กับมันตั้งแต่ประธานาธิบดีคนก่อนก็ไม่เคยชนะมันได้ ลองเชื่อผมสักครั้ง” หวังฉวนหันไปยิ้มเยือกเย็นกับ ผบ.จ้าวอู่หลง...

“ท่านยังสนใจไปดูกับตาของตัวเองไหม?”

“ด้วยความยินดียิ่ง” เขายืดอกตอบเสียงดัง

นายพลเรือเซี่ยงยกมือ...

“ท่านจะมั่นใจ โดยไม่มีแผนการเตรียมการป้องกันไม่ได้นะครับ ถ้าโดนโจมตีกลับพวกเราจะตั้งรับไม่ทัน”

หวังฉวนเดินวนไปมาต่อหน้านายทหารทั้งสามแล้วหันไปบอก

“ท่าน ผบ.ทหารเรือเซี่ยง กับผบ.ทหารอากาศหวง เตรียมตัวในฐานที่มั่น คอยสนับสนุน ผบ.ทหารบกจ้าว ตกลงตามนี้นะ พวกคุณไปได้แล้ว”เขาเริ่มหงุดหงิด ทหารทั้งสามทำความเคารพแล้วก้าวเดินออกไป

หวังฉวนหันไปยิ้มกับทีมของนายพลห่าวอู๋!...

“ผมส่งผบ.จ้าวไปสู่สุขคติแล้ว ตำแหน่ง ผบ.ทัพบกกำลังว่าง ผมจะแต่งตั้งคนที่เหมาะสมขึ้นแทน?” เขายิ้มกรุ้มกริ่ม

นายพลห่าวอู่ยิ้มกว้าง แววตามีความหวัง...

“เกาหลีเหนือ ท่านจะปล่อยไว้เฉย ๆ หรือครับ?”

“ประธานคิม มันต้องเดินเกมกดดันทั้งญี่ปุ่นและเกาหลีใต้ ปล่อยให้มันจัดการกันเอง เราจับเสือก่อนค่อยจัดการกับหมาทีหลัง”

ทุกวินาทีที่บอลลูนเข้าใกล้อเมริกา ดวงดาวประจำประเทศก็ริบหรี่ลงไปทุกขณะ ชนชาติที่ยิ่งใหญ่ กำลังโดนเงาดำของปีกปีศาจปกคลุมกลืนกินชนชาติและลบประวัติศาสตร์อันยาวนานของชนชาติจากแผนที่โลก

 …………………………………………………………

โปรดติดตามเล่มต่อไป....