The last man stand วิบัติ 2026 เล่มที่ 7 ตอนที่ 25

เทียนอันเหมิน
ศาลาประชาคม ปักกิ่ง
กุมภาพันธ์ ค.ศ.2026
            นายทหารระดับสูงกำลังเร่งรีบเดินเข้าห้องประชุมหูจิ่นเทา ชั้น 2 ของมหาศาลาประชาชนจีน ซีชานและเก้อเฉิงนั่งรออยู่ก่อนแล้วรีบลุกขึ้นทำความเคารพนายทหารชั้นผู้ใหญ่ หวังฉวนเดินยิ้มกริ่มปิดท้ายผ่านประตูเข้ามา

“พรึบ!” ทุกคนยืนทำความเคารพ

“ทุกท่านเชิญนั่ง! วันนี้มีทั้งข่าวดีและข่าวร้ายมาแจ้งให้ทราบ แจ้งข่าวดีก่อนก็แล้วกัน” เขายิ้มแย้มกล่าวกับผู้เข้าร่วมประชุม 15 คน

“เรื่องแรกข่าวดี ขอแสดงความยินดีกับตำแหน่งผู้บัญชาการทหารบกคนใหม่ ตงหมิงเจ๋อ!”

“ยินดีด้วย! ท่านนายพลหมิงเจ๋อ” นายทหารระดับสูงกรูเข้าจับมือแสดงความยินดีกับรอง ผบ.ทหารบกที่ได้เลื่อนตำแหน่ง ฝันสูงสุดของทหารเกณฑ์คือการเป็นนายทหาร ฝันของนายทหารคือการยึดอำนาจ

“ขอบคุณมากครับ ผมจะทำหน้าที่อย่างแข็งขัน” นายพลวัย 50 ต้น ๆ ยืดอกทะมัดทะแมงยิ้มกว้าง

“ผมจะแต่งตั้งนายพลห่าวอู๋ขึ้นเป็นที่ปรึกษาประธานาธิบดี รอให้ท่านกลับมาจากเกาหลีใต้ก่อน” หวังฉวนยิ้มพูดอย่างอารมณ์ดี

“โอ้ว! น่ายินดีมาก ท่านนายพลห่าวเหนื่อยมานานแล้ว” เหล่านายทหารยิ้มแย้ม

“อีกเรื่องที่สำคัญ ตอนนี้เรารวบรวมโลกได้ทั้งใบแล้วจำเป็นต้องทำงานประสานกัน จำเป็นต้องมีคนรับผิดชอบทุกเหล่าทัพผมจะเพิ่มตำแหน่งผู้บัญชาการสูงสุดเพื่อดูแลกองทัพ”

“ฮือฮา!”

“ความรู้ความสามารถของท่านผบ.ก็เท่ากัน เพราะฉะนั้นจะวัดจากการเอาตัวรอดไหวพริบ โดยจะส่งไปเล่นเกมรบ”

“ฮือฮา!”

“เนื่องจากซีชานเป็นคนที่เชี่ยวชาญโครงการ One Dream ผมจะแต่งตั้งให้เป็นผู้ช่วยผู้บัญชาการทหารสูงสุดคนใหม่ เชิญครับ!” วันนี้เขาอารมณ์ดียิ้มมุมปากผายมือให้ ผบ.เรือเจียวหย่งลุกขึ้นยืน...

“ด้วยความเคารพ! ท่านนายพลทหารบกเพิ่งจะได้รับแต่งตั้งจะแข่งได้เหรอ?” นายพลเรือยิ้มเจ้าเล่ห์

“ท่าน ผบ.ทหารบกอายุงานยังไม่เข้าข่ายแข่งขัน เหลือแต่ท่านทั้งสองคน ยังสนใจมั้ย?” หวังฉวนอมยิ้มพยักหน้าเบา ๆ...

“ด้วยความยินดีครับท่าน!” ทั้งสองผวาเข้าหา

“พวกท่านผ่านวัยเด็กมานานแล้ว มาลองแข่งกันดู” เขาหัวเราะชอบใจ ก่อนจะเปลี่ยนสีหน้า...

“หมิงเจ๋อ! ตอบผมหน่อยมันเกิดอะไรขึ้นที่ Kala Democracy?” น้ำเสียงของหวังฉวนเข้มขึ้น บรรยากาศที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มเมื่อสักครู่ กลับกลายเป็นสีเทาเข้าครอบคลุม นายทหารระดับสูงนั่งก้มหน้ามองถ้วยกาแฟ

ผบ.ทหารบกคนใหม่ลุกยืน...

“ผมเองก็แปลกใจที่พวกเขาขาดการติดต่อครับ สงสัยว่าไฟฟ้าคงดับ” เขาก้มหน้า

นายพลเรือยกมือ...

“แค่ไปกำจัดไอ้พวกผีดิบไม่มีอะไรยากเลย มันไม่มีแรงมาสู้ปืนหรอก” เขากระหยิ่มมองหวังฉวน

“มั่นใจดี! สงสัยท่านนายพลเรือจะชนะการแข่งขัน ฮ่าฮ่าฮ่า!” หวังฉวนชอบใจ

“จะให้พวกเราแข่งขันอะไรครับท่าน?” นายพลอากาศร้องถาม

“เอาอย่างนี้นะ! ผมจะให้โอกาสคุณทั้งสองพาทหาร 2 กองพันไปกวาดล้างที่ Kala Democracy  ถ้าใครกลับมาได้ก่อน ผมจะแต่งตั้งคนนั้นเป็นผบ.ทหารสูงสุด อย่างนี้ยุติธรรมดีมั้ย?”

“ซีชานคงเหนื่อยมามากแล้ว จะได้มีเวลาพักมากขึ้น” นายพลเรือท่าทางมั่นใจส่งสายตาไปที่เขา

หวังฉวนยกมือ...

“ซีชานได้พิสูจน์ฝีมือมาแล้วทั่วโลก ถ้าพวกคุณทำได้ซีชานก็เป็นลูกน้องของคุณ”

“รับทราบครับท่าน!...” ผบ.เรือเด้งตะเบ๊ะ

ซีชานยกมือ...

“ท่านนายพลทั้งสองท่านครับ! ผมยินดีที่จะรับคำสั่งจากท่านทั้งสอง ผมเป็นกำลังใจให้นะครับ” เขาโค้งอย่างสุภาพให้นายพลทั้งสอง

“ดีมากซีชาน! ตกลงตามนี้นะท่านนายพล” หวังฉวนยิ้มแก้มปริ

“ครับท่าน!”

“เอาล่ะทุกท่านไปเตรียมตัว ปิดประชุม” หวังฉวนสั่งแล้วหันไปหาเจอรี่

“เจอรี่! เก้อเฉิง! อยู่ก่อน”

“ครับท่าน!” ทั้งสองหยุดรอให้ทุกคนออกจากห้อง หวังฉวนหันไปมองเจอรี่แล้วถอนหายใจ...

“วัคซีนที่เสร็จแล้วมีเท่าไหร่?”

“ไม่มีครับท่าน! ฉีดทหารเพิ่มมา 1,500นายครับ” เจอรี่ก้มหน้ากัดฟัน หวังฉวนเดินเข้าไปตบไหล่หลานชายเบา ๆ

“เข้มแข็งเข้าไว้แค่ผู้หญิงคนเดียว เราจำเป็นต้องกำจัดคนหักหลัง คิดไม่ถึงว่าไป่ไป๋จะเป็นหนอน อย่าโกรธนายพลซีชานเลยนะเราเองก็เสียเสี่ยวปังไปไม่คุ้มเลยจริง ๆ”

“ผมไม่โกรธและไม่เสียใจหรอกครับ ผมเลิกกับเธอไปแล้วแค่สงสัยว่าทำไมไม่มีรายงานว่าพบศพของเธอ” เขาอึกอักท่าทางไม่มั่นคง หวังฉวนหันไปถาม...

“เก้อเฉิง! เธอตายไปแล้วใช่ไหม?”

“ทหารรายงานว่ายิงโดนเธอตกน้ำ ในสภาพอากาศหนาวขนาดนั้น ตกลงน้ำช็อกตายไปแล้วล่ะครับ ไม่น่ารอดครับ”

.“แต่น่าจะมีรายงานที่โรงพยาบาลบ้างนะครับ นี่ไม่มีทั้งทางลับและทางแจ้งเลย” เจอรี่สายตากังวล

“เห่ย! ตอนนี้คนตายเยอะแยะ นี่นายยังรักเธออยู่เหรอจะทำงานใหญ่ได้มั้ยเนี่ย?” หวังฉวนเสียงเข้มขึ้น เจอรี่อึกอัก...

“ผมแค่เสียดายคนทำวัคซีน” เขาท่าทางไม่มั่นใจตัวเอง

“อือ! เรื่องวัคซีนก็สำคัญต้องควานหาคนมาทำให้ได้ หมวดจางกับนาตาลีก็อยู่เกาหลีเหนือต้องหาทางเข้าไปจับตัวมา” หวังฉวนเปรยแล้วมองหน้าหลานชาย...

“นายไปเก็บกวาดครอบครัวของเธอซะ”

“ครับ!” เขาถอนหายใจ

เก้อเฉิงยกมือ...

“ให้ผมไปเองดีกว่าครับตอนนี้ไม่มีนักวิจัย คุณหมอจะได้หาคนมาร่วมงานไม่ต้องเสียเวลากับเรื่องเล็กน้อย”

“เออ! ก็ดีนะให้เก้อเฉิงไปก็แล้วกัน เขาถนัดกว่า” หวังฉวนพยักหน้า

“ไม่เป็นไรครับ ผมขอไปเอง”

“งั้นไปเถอะจะทำอะไรก็รีบ ๆ เกาหลีเหนือยังคาอยู่เลย เก้อเฉิง ตามไปดูที่ Kala Democracy ด้วย อย่าช่วยอะไรพวกเขานะ นั่งดูเฉย ๆ”

      ……………………………………