มองการท่องเที่ยวแบบมีความสุข หาความสุขได้จากการมองโลกอีกมุมสำหรับการเดินทางท่องเที่ยวกับคนที่เราไม่รู้จัก ตอนที่ 8

ก็นั่งเงียบกันไป รถวิ่งกลับเข้าเมืองเสียมเรียบมาจอดรถกินข้าวเย็นที่ร้านอาหาร ตอนนี้กินแบบโต๊ะจีน นั่งรวมกัน ทีแรกก็รูสึกอึดอัดนิดหน่อยเพราะเราไม่รู้จักใคร ยังดีที่ว่าโต๊ะที่เรานั่งก็มาเป็นคู่เหมือนกับเรา ยกเว้นกลุ่มของเฮียสี่ๆดูแลเรา 2 คนดีมาก โดยเฉพาะเจ้าแทน เจ้าแทนมันไม่ค่อยพูดกับคนอื่น ส่วนใหญ่มันจะยิ้มแล้วก็พยักหน้า  เขาถามเจ้าแทนว่ามาเที่ยวกับพ่อสนุกมั๊ย มันก็หยักหน้าแล้วหัวร่อ  อร่อยมั๊ย มันก็พยักหน้าแล้วหัวร่อ

 จนเขาคิดว่ามันพูดไทยไม่ค่อยได้ หรือพูดไม่ได้เลย

 หลังจากกินอิ่มรถก็พามาที่ตลาดไนท์พลาซ่า เพื่อซื้อของ ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า พึ่งมาถึงจะมาซื้อของอะไรกันนักหนาวะ เมื่อยจะตายอยู่แล้ว เพราะเดินทั้งวัน ตอนนี้ก็ปวดขามากด้วย ไกด์บอกว่าจะจอดประมาณ1 ช.ม. ถ้าจอดก็ต้องเดิน พอลงรถไปเจอไกด์เขมรก็ถามเขาว่า

“ที่นี่มีร้านนวดขาไม๊ครับ “

 “มีครับท่าน อยู่หลังตลาดครับ แต่ท่านจ่ายเป็นดอลล่านะถูกกว่านครับ”เขาบอก

ผมก็ ขอแลกเงินบาทเป็นดอลล่ากับไกด์มา 500 บาท ตอนนี้เฮียสี่ยืนอยู่ข้างๆมองผมด้วยความสนใจ ผมได้แต่หันไปยิ้ม รับเงินเสร็จรีบเดินไปหลังตลาดหาร้านนวดขาตามที่ไกด์บอก  ก็เจอเป็นร้านนวดเล็กๆมีเตียงผ้าใบวางอยู่ 7 ตัวมีฝั่งนั่งนวดอยู่ 3 คน ก็เจรจรากับเจ้าของร้านซึ่งเป็นผู้ชายตัวผอมๆ ค่านวดถ้าจ่ายเป็นเงินดอลล่าก็ครึ่งชั่วโมง 3 ดอลล่าตกประมาณ 90 บาท แต่ถ้าจ่ายเป็นเงินไทยก็ครึ่งชั่วโมง 150 บาท ดีนะที่เราแลกเงินดอลล่ามา

นอนให้เขานวดกัน 2 คนกับเจ้าแทน เจ้าแทนโดนนวดไปก็หัวเราะไปจนหมอนวดสงสัยว่ามันเป็นอะไร  ถามว่าเจ็บเหรอๆตลอดด้วยความเป็นห่วงว่าลูกค้าจะเจ็บ แต่จริงๆแล้วไอ้แทนมันจั๊กกะจี๋ที่มีสาวๆมานวดมัน  มันไม่เคย  สาวๆพวกนี้นวดเก่ง เอาใจเก่ง ชวนคุยตลอด พูดภาษาอังกฤษเก่งกว่าเราอีก พอนวดเสร็จเราก็เดินไปรอขึ้นรถ เจอเฮียสี่กำลังเถียงกันเรื่องดอลล่ากับเงินบาทไทย พอเห็นผมก็ปรี่เข้ามาถามเลยว่า

“เป็นไงพี่ นวดดีไม๊”

“ก็ดีครับ หายชาไปได้บ้าง”ผมตอบแล้วก็ยิ้มให้

“ใช้เงินบาทได้ไม๊พี่” แกถามด้วยความอยากรู้

“ได้ครับแต่ผมไม่ได้ใช้ ผมใช้เงินดอลล่าเพราะถูกกว่าครับ” แล้วก็เล่าเรื่องราคาค่านวดให้เขาฟัง เขาโวยวายใหญ่ หาว่าเขมรดูถูกค่าเงินไทย พี่น้อง 4 คนนี้มาด้วยกัน แต่แนวคิดไม่ค่อยเหมือนกันหรอกมักจะเถียงกันประจำก็เลยมีประเด็นให้แกเถียงกันต่ออีกเรื่อง

“เมื่อกี๊ ผมเดินไปจะซื้อเบียร์นะพี่” แกหันมาพูดกับผม , มองลอดแว่นและเอามือกอดออก

“ เห็นคนเขมรขับมอเตอร์ไซด์มาซื้อของ กำเงินดอลล่ามา ผมเลยไม่กล้าซื้อ” แกบอกด้วยความตื่นเต้น  น่าขำในท่าทางของแกนะ  ซึ่งท่าทางไม่กลัวคน ดูแล้วเป็นคนรู้มากแต่มาปอดแหกอีตอนจะซื้อของกิน  เฮียอีกคนหันมาถามผมว่า

“มาจากรัฐไหนหรือครับ”

ผมงงไปนิดหนึ่ง ถามกลับว่า  “หมายความว่าไงครับ”

“พี่มาจากอเมริกาเหรอ มาจากรัฐไหน?” ผมถึงบางอ้อว่า แกคงเข้าใจผิดคิดในใจว่า

 แต่งตัวอย่างกูนี่นะมาจากอเมริกา เมียที่บ้านยังบอกว่ากูแต่งตัวเหมือนเขมรเลย