มองการท่องเที่ยวแบบมีความสุข หาความสุขได้จากการมองโลกอีกมุมสำหรับการเดินทางท่องเที่ยวกับคนที่เราไม่รู้จัก ตอนที่ 25

ซึ่งเหตุการณ์ครั้งนี้เจ้าแทนนั่งอยู่ข้างๆก็เห็น แต่ด้วยความเป็นเด็กก็ได้แต่นั่งมอง หลังจากออกมาข้างนอกผมถามเจ้าแทนว่า

“ถ้าแทนเป็นตากล้อง แทนจะทำยังไง”

“ผมก็ต้องล้างมา 4 รูปแหละ”

“ทำไมล่ะ ผมอยากรู้ว่าเด็กจะคิดอย่างไร?”

“ก็เพื่อนกัน 4 คน เอาไปคนละรูป อายุขนาดนี้ไม่มีใครอยู่บ้านเดียวกันหรอกลุง” เด็กยังตอบแบบมีเหตุผล

เฮียสี่มันเอาอะไรคิดวะ มันเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเลยนะตอนนั้น สามัคคีจริงเลยนะมึง  ผมนั่งดูบนเวทีแสดงรำพื้นบ้านได้สักพัก จะถ่ายรูปก็ไม่ได้แล้ว แบตเตอร์รี่หมด ก็เลยไปซื้อขนม น้ำและบุหรี่ เอาไว้ตอนดึกๆ ที่ร้านค้าในเสียมเรียบไม่มีบุหรี่  L&M ขายปลีก ไม่มีผู้นิยมสูบ ผมเลยได้ Winston มาแทน

“ตุนไว้ก่อน คืนนี้เราจะมีปาร์ตี้กัน  เชื่อเถอะแทนวันนี้มีคนมาขอแจมด้วยแน่ๆ”ผมเริ่มอำ

“ใครเหรอลุง”

“โอเล่ไง เดี๋ยวก็ต้องมาห้องเรา ” ผมอำเต็มที่ ดูเหมือนแทนจะเชื่อตุนของใหญ่เลย โดยปรกติมอมสาวๆนี่เขาเตรียมเหล้าเบียร์กัน แต่มันซื้อแต่ขนมกรอบๆกับเป็ปซี่  คงมอมได้หรอก

กลับมานั่งสูบบุหรี่ที่ทางเดินในร้านอาหาร ที่เขมรจะสูบบุหรี่ตรงไหนก็ได้ ผมจึงเลือกตรงทางเดิน เหตุผลเดียวกันกับเจ้าแทนคือ ดูสาวๆกันดีกว่า ที่นี่มีสาวเกาหลี สาวญี่ปุ่น สาวไต้หวันและก็สาวฝรั่งด้วย....ฮี่ๆๆๆ (เลือดกำเดจะไหล)  นั่งคุยกันไปดูสาวกันไปเรื่อย  จนไกด์มาตามขึ้นรถนั่นแหละถึงได้กลับไปขึ้นรถ ขึ้นรถเป็นคนสุดท้ายมีเสียงถามกันเต็มไปหมดว่าไปไหนมาๆ ตามหาตั้งนานแล้วไม่เจอ ผมไม่ได้สนใจเสียงเหล่านั้น แต่หางตามองไปที่พี่ใหญ่ มีอาการรึป่าววะ กูกลัวอยู่คนเดียวกลัวขึ้นหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ ดีนะที่แกไม่สนใจผม

กลับเข้าห้องก็เตรียมตัวอาบน้ำ ที่โรงแรมนี้มีอ่างอาบน้ำมีน้ำร้อนด้วย ผมก็เลยเปิดน้ำร้อนไว้ก่อนเพื่อจะมานั่งแช่ขา เพราะเดินมานานๆขามันจะชาต้องแช่น้ำร้อนๆจะได้สบายขึ้น ในระหว่างนั้นก็บอกแทนว่า

“อย่าปิดประตูห้องนะ”

“ทำไมเหรอลุง”

“อ้าว เดี๋ยวพี่เขามาจะได้ไต้องเคาะไง เข้ามาปุ๊ปก็ปิดประตูเลย คนอื่นจะได้ไม่เห็น”เจ้าแทนเข้าใจ ปรี่ไปเปิดประตู เอาผ้าเช็ดเท้าขวางประตูไว้ ให้ประตูอ้าอยู่อย่างนั้น

“จะมาจริงๆเหรอ ลุง”แทนตื่นเต้น

“เชื่อเหอะ ลุงไม่เคยโกหก” ผมนั่งดูทีวีรอน้ำ แทนก็ลุกเดินไปหน้าห้อง มองออกไปข้างนอก แล้วก็มานั่งข้างๆ แล้วก็ลุกไปดูที่ประตู นั่งมองประตูอย่างนั้นตลอดเวลา เป็นภาพที่ตลกมากที่เด็กคนหนึ่งหวังว่าจะมีคนมา ผมได้แต่แอบยิ้มไม่ให้เห็น