มองการท่องเที่ยวแบบมีความสุข หาความสุขได้จากการมองโลกอีกมุมสำหรับการเดินทางท่องเที่ยวกับคนที่เราไม่รู้จัก ตอนที่ 26

รอจนน้ำได้ที่ผมก็เข้าไปนั่งที่ขอบอ่างเอาเท้าแช่น้ำไว้ ด้วยความที่แทนคงร้อนใจเดินไปเดินมาไม่รู้จะทำอะไรก็เดินเข้ามานั่งข้างๆ เอาเท้ามาแช่น้ำด้วย

“มาแน่นะลุง” มันยังตามมาถามอีก

“เหอะน่า เดี๋ยวก็มา ตอนนี้คงจะเคลียร์งานกันอยู่ พี่เขายังทำงานไม่เสร็จ” พูดเสร็จก็มีแสงแฟลชแวปเข้ามา ผมตกใจสุดขีดร้อง

“เฮ้ย อะไรวะ “ แล้วก็ก้มหัวลงต่ำตามสัญชาติญาณป้องกันตัว อยู่ในห้องน้ำมีแสงออกมาอย่างนี้มันอะไร ใจหายหมดเลย ใครยิง แต่ไม่มีเสียงปืน ไฟช็อตก็ไม่ได้ยินเสียง เจ้าแทนหัวร่อก๊ากที่เห็นผมมีอาการอย่างนั้น

“อะไร แทน”ผมตกใจ ฉุนนิดหน่อย

“เฟคน่ะ ลุง นั่งหันหลัง เอาขาแช่อ่าง เท่ห์ดี ผมตั้งเวลากล้องถ่ายรูป” ” แม่งหัวใจเกือบวาย ไม่บอกกันก่อนเลย

“ออกไปเลย จะอาบน้ำแล้ว”ผมไล่มันออกจากห้องน้ำ อาบน้ำดีกว่าจะได้หายตกใจ ก็ยังเห็นเจ้าแทนเดินเข้าเดินออกห้องอยู่อย่างนั้น

พอผมออกจากห้องน้ำมาแทนก็รายงานด้วยเสียงกระซิบ

“ลุง พี่โอเล่ไม่ได้นอนห้อง ตรงข้ามเราแล้ว ห้องนี้มีพี่อีกคนนอนกับผู้ชาย”

“อ๋อ ไอ้นั่นมัน กระเทย พี่โอเล่คงเตรียมตัวมาห้องเรานี่แหละถึงเปลี่ยนห้องนอน ฝั่งตรงข้ามคงสังเกตง่าย”ผมกระซิบตอบและยังคงอำต่อ

“ไปๆอาบน้ำไป เดี๋ยวออกมาจะได้ปาร์ตี้กัน”แล้วเจ้าแทนก็เข้าไปอาบน้ำ ผมก็นอนแล้วเมื่อยจะตาย ร้อนด้วยได้อยู่เย็นๆอย่างนี้มันสุขที่สุดแล้ว เตียงนิ่มๆ นอนเกือบหลับไปเหมือนกัน แทนก็ออกมาจากห้องน้ำ หยิบขนมหยิบน้ำมา

“ลุงปาร์ตี้กัน”แทนตระโกนเสียงดัง

“ พี่เขาจะมารึยัง”หันหน้ามากระซิบถาม

“เออน่า....อย่าปิดประตูก็แล้วกันเดี๋ยวพี่เขาเข้าห้องไม่ได้”  เราคุยกันเรื่องนี้อย่างสนุกสนาน ทั้งในห้อง นอกระเบียงเพราะผมต้องออกไปสูบบุหรี่นอกระเบียน

“เปิดประตูไว้ ล่อปลา เดี๋ยวปลาก็กินเบ็ด”ผมอำไปเรื่อย

แทนเดินไปเดินมาดูที่ประตู ดูทางเดินจนเที่ยงคืน

“ลุง นอนเหอะ พี่เขาไม่มาแล้วล่ะ” เสียงน่าสงสาร

“ไม่มาก็นอน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ สงสัยปลีกตัวมาไม่ได้” ผมยังไม่เลิก หัวเราะกันสนุกสนานคืนนี้ฝนตกมาหนักมากเพิ่มบรรยากาศการคุย โดยมีโอเล่เป็นตัวละครที่เราพูดถึงกันอย่างสนุกปากแล้วก็หลับกันไปด้วยความเหนื่อย โดยที่ผมไม่รู้เลยจนรุ่งเช้า

วันสุดท้าย

ก็เหมือนเดิมกินข้าวที่โรงแรม วันนี้จะไปKilling field สถานที่นี้เป็นอีกที่หนึ่งที่ผมอยากไปมาก เพราะเป็นที่เก็บกระดูกของเชลยสงครามนับล้านๆ ดูจากรูปแล้วน่าทึ่ง พิศวง อะไรจะโหดร้ายได้เพียงนี้ วันนี้แล้วสินะ จะได้เห็นสักที จะกล้าถ่ายรูปไม๊น้า จะน่ากลัวแค่ไหนนี่ คิดไปเรื่อยเปื่อย กินข้าวเสร็จก็เดินไปที่รถเพื่อจะออกเดินทาง เจอโอเล่ยืนยิ้มหวานให้เราอยู่หน้าโรงแรม ผมหันไปยักคิ้วสบตากับแทนเหมือนรู้กัน

“เมื่อคืนปาร์ตี้ สนุกไม๊คะ”หล่อนพูดเสียงหวาน แต่ผมหน้าซีด หันไปบอกกับแทนโดยพูดเบาๆว่า

 “พี่เขาได้ยินเราคุยกันเมื่อคืนว่ะ” คราวนี้ ผมเหมือนจะเก้อๆเอาเหมือนกัน ดีแต่ว่าผมใส่แว่นตาดำตลอด เขาเลยไม่เห็นแววตาชั่วร้ายของเรา 

“เมื่อคืนเปิดประตูไว้ทำไมหรือคะ”หล่อนหันไปถามเจ้าแทน ถามจี้จุด

“เอ่อๆๆ มันร้อนครับ”ติดอ่างทันที  พูดเสร็จก็เอามือมาทุบผมตุบๆๆ แบบเขินมาก ทำอะไรไม่ถูก ในห้องมีแอร์หนาวจะตาย แต่ด้วยความที่คิดไม่ทันว่าจะเจอคำถามแบบนี้ เลยไม่ได้เตรียมคำตอบไว้ก่อน ตอบมั่วๆกันไปเอาตัวรอดไปก่อน

“แล้วพี่ล่ะคะ สนุกไม๊ ปลากินเบ็ดรึป่าว?” อ้าว!เลี้ยวมาทางกูแล้ว ซวยแล้วกู อึกอึกๆตอบไปว่า

“เอ้อๆ! ปลาไม่มา น้ำมันแห้ง” เธอหัวเราะชอบใจใหญ่ สรุปว่ารอด เธอไม่โกรธและก็ยังคงเดินไปกับเราทั้งวัน สนิทมากขึ้นกว่าวันก่อนๆ จนผมอำแทนต่อไปว่า

“วันนี้ถ้ายังไม่กลับ มีได้เสียแน่”

“จริงเหรอลุง “แทนถามเหมือนมีหวัง เพราะสถานการณ์ดีขึ้น แล้วหัวร่อชอบใจ